Geraniol

Jest składnikiem olejku chmielowego. W wyższych stężeniach może powodować powstawanie w piwie nieprzyjemnego perfumeryjnego (kwiatowego) zapachu i smaku. Jego stężenie w piwie zależy od rodzaju chmielu oraz od sposobu gotowania brzeczki i warunków fermentacji

(trans-3,7-dimetylo-2,6-oktadien-l-ol)

Najczęstsze skojarzenia

geranium, pelargonie, dzika róża, roślinny, kwiatowy

Charakterystyka

Geraniol to organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych alkoholi terpenowych. Ma przyjemny, intensywny zapach kojarzący się ze świeżością, cytrusami i pelargoniami, dlatego używa się go często w wielu kompozycjach zapachowych stosowanych w perfumach. Zawarty jest, w różnych stężeniach, w chmielu. Jego stężenie w gotowym piwie zależy od rodzaju użytego chmielu, warunków warzenia i fermentacji brzeczki oraz sposobu chmielenia.

Przyczyny powstania

• sposób chmielenia i użyte odmiany chmielu (zawierające dużą ilość geraniolu)
• konkretne warunki fermentacji i warzenia piwa (chmielenie na smak i aromat,

chmielenie na zimno, intensywność i temperatura fermentacji)

Możliwości eliminacji

• użycie innych odmian chmielu, zmiana schematu chmielenia, warunków fermentacji

Sposób degustacji

Zakręć szklanką aby uwolnić aromat, a następnie weź parę krótkich, urywanych wdechów, trzymając piwo blisko nosa.

Typowe stężenie w piwie: 0-100 μg/l
Próg wyczuwalności: Jedna trzecia populacji ma próg wyczuwalności na poziomie 18 μg/l, reszta aż 350 μg/l.

Uwagi

DMS przykrywa ten aromat. Merkaptan nie jest wyczuwalny w wyższych temperaturach (najlepsza temperatura wyczuwania to 6°C). Może być pomylony z Metanotiolem (merkaptanem metylowym), który pachnie intensywniej zepsutą kapustą i kanałem.

Opracowanie: Dorota Chrapek (dori), Paweł Leszczyński
Na podstawie pliku: http://warszawskifestiwalpiwa.pl/opis_cech_piwa.pdf