https://wiki.piwo.org/index.php?title=Zacieranie_jednotemperaturowe_-_wp%C5%82yw_poszczeg%C3%B3lnych_czynnik%C3%B3w_na_fermentowalno%C5%9B%C4%87_brzeczki_i_wydajno%C5%9B%C4%87&feed=atom&action=historyZacieranie jednotemperaturowe - wpływ poszczególnych czynników na fermentowalność brzeczki i wydajność - Historia wersji2024-03-28T19:05:02ZHistoria wersji tej strony wikiMediaWiki 1.39.3https://wiki.piwo.org/index.php?title=Zacieranie_jednotemperaturowe_-_wp%C5%82yw_poszczeg%C3%B3lnych_czynnik%C3%B3w_na_fermentowalno%C5%9B%C4%87_brzeczki_i_wydajno%C5%9B%C4%87&diff=2727&oldid=prevStasiek o 10:28, 24 lis 20112011-11-24T10:28:39Z<p></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="pl">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Wersja z 11:28, 24 lis 2011</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l260">Linia 260:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 260:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Różne słody pod wpływem suszenia w różnych temperaturach dostarczają do zacieru inną ilość enzymów. Ta zmienność siły enzymatycznej wpływa na różnice w fermentowalności brzeczki i wydajności. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Różne słody pod wpływem suszenia w różnych temperaturach dostarczają do zacieru inną ilość enzymów. Ta zmienność siły enzymatycznej wpływa na różnice w fermentowalności brzeczki i wydajności. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Wykres 19 przedstawia poziomy odfermentowania przy różnych wartościach pH dla każdego słodu. Różnica pomiędzy słodem jasnym monachijskim a pils jest niewielka. Z kolei przy ciemnym słodzie monachijskim zanotowano znaczący spadek fermentowalności przy tych samych temperaturach zacierania. Jest to skutek zmniejszonej aktywności beta-amylazy spowodowany jej mniejszą zawartością w słodzie (w pewnym stopniu również alfa-amylazy). Trzeba jednak zauważyć, że próba ze słodem monachijskim ciemnym w której uzyskano najniższą fermentowalność była zacierana w temperaturze około 2C wyższej niż inne próbki o tym samym pH. Jeśli założymy, że spowodowało to 4% spadek fermentowalności (jak wynika z eksperymentów z temperaturą), to poziom odfermentowania w tej próbnie powinien być nieco wyższy.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Wykres 19 przedstawia poziomy odfermentowania przy różnych wartościach pH dla każdego słodu. Różnica pomiędzy słodem jasnym monachijskim a pils jest niewielka. Z kolei przy ciemnym słodzie monachijskim zanotowano znaczący spadek fermentowalności przy tych samych temperaturach zacierania. Jest to skutek zmniejszonej aktywności beta-amylazy spowodowany jej mniejszą zawartością w słodzie (w pewnym stopniu również alfa-amylazy). Trzeba jednak zauważyć, że próba ze słodem monachijskim ciemnym w której uzyskano najniższą fermentowalność była zacierana w temperaturze około 2C wyższej niż inne próbki o tym samym pH. Jeśli założymy, że spowodowało to 4% spadek fermentowalności (jak wynika z eksperymentów z temperaturą), to poziom odfermentowania w tej próbnie powinien być nieco wyższy.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Zwróćmy uwagę, że poziom odfermentowania brzeczki uzyskanej z mieszanki tych słodów byłby inny niż średnia <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">warzona </del>uzyskanych tu wyników, ponieważ słód pils zawiera o wiele więcej enzymów niż monachijski ciemny, przez co podniesie fermentowalność bardziej niż wynikałoby to z jego udziału wagowego. </div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Zwróćmy uwagę, że poziom odfermentowania brzeczki uzyskanej z mieszanki tych słodów byłby inny niż średnia <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">ważona </ins>uzyskanych tu wyników, ponieważ słód pils zawiera o wiele więcej enzymów niż monachijski ciemny, przez co podniesie fermentowalność bardziej niż wynikałoby to z jego udziału wagowego. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Wydajność warzelni (ryc. 20) nie była tak zróżnicowana, choć ciemniejsze słody wykazały jej nieznaczny spadek. Jest to poniekąd zaskakujące, gdyż niedawno warzona warka 20-sto litrowa na ciemnym słodzie monachijskim wykazywała zdecydowanie wolniejszą konwersję niż przy zasypach ze znacznym udziałem jasnego słodu. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Wydajność warzelni (ryc. 20) nie była tak zróżnicowana, choć ciemniejsze słody wykazały jej nieznaczny spadek. Jest to poniekąd zaskakujące, gdyż niedawno warzona warka 20-sto litrowa na ciemnym słodzie monachijskim wykazywała zdecydowanie wolniejszą konwersję niż przy zasypach ze znacznym udziałem jasnego słodu. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
</table>Stasiekhttps://wiki.piwo.org/index.php?title=Zacieranie_jednotemperaturowe_-_wp%C5%82yw_poszczeg%C3%B3lnych_czynnik%C3%B3w_na_fermentowalno%C5%9B%C4%87_brzeczki_i_wydajno%C5%9B%C4%87&diff=2726&oldid=prevStasiek: poprawione linki do braukaiser.com/wiki2011-11-24T10:26:00Z<p>poprawione linki do braukaiser.com/wiki</p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="pl">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Wersja z 11:26, 24 lis 2011</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l1">Linia 1:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 1:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Powszechnie wiadomym jest, że wiele czynników wpływa na fermentowalność brzeczki piwnej. Przedstawiona tutaj seria eksperymentów ma na celu nie tylko określenie, które czynniki uwzględnione w badaniu mają wpływ na fermentowalność brzeczki ale też jak duży jest to wpływ.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Powszechnie wiadomym jest, że wiele czynników wpływa na fermentowalność brzeczki piwnej. Przedstawiona tutaj seria eksperymentów ma na celu nie tylko określenie, które czynniki uwzględnione w badaniu mają wpływ na fermentowalność brzeczki ale też jak duży jest to wpływ.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W artykule [http://braukaiser.com/wiki/index.php<del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">/</del>Understanding_Attenuation „Understanding Attenuation”] wspomniane jest, że końcowe odfermentowanie piwa zależy głównie od 2 czynników: granicy (potencjału) odfermentowania i zdolności drożdży do zbliżenia się do tej granicy. Granica odfermentowania jest zależna od zacierania, i może być ustalona na podstawie szybkiego testu fermentacji. Dla uproszczenia te eksperymenty skupiają się na zacieraniu jedno temperaturowym i wpływie następujących parametrów zacierania:</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W artykule [http://braukaiser.com/wiki/index.php<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">?title=</ins>Understanding_Attenuation „Understanding Attenuation”] wspomniane jest, że końcowe odfermentowanie piwa zależy głównie od 2 czynników: granicy (potencjału) odfermentowania i zdolności drożdży do zbliżenia się do tej granicy. Granica odfermentowania jest zależna od zacierania, i może być ustalona na podstawie szybkiego testu fermentacji. Dla uproszczenia te eksperymenty skupiają się na zacieraniu jedno temperaturowym i wpływie następujących parametrów zacierania:</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* '''Temperatura przerwy scukrzającej''': To pierwszy czynnik, który przychodzi do głowy gdy myślimy o warzeniu z zacieraniem. Przy pojedynczej przerwie scukrzającej temperatura zacierania ma wielki wpływ na fermentowalność uzyskanej brzeczki. Im niższa temperatura (w granicach pewnego przedziału) tym dłużej beta-amylaza będzie wstanie pracować i produkować maltozę. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* '''Temperatura przerwy scukrzającej''': To pierwszy czynnik, który przychodzi do głowy gdy myślimy o warzeniu z zacieraniem. Przy pojedynczej przerwie scukrzającej temperatura zacierania ma wielki wpływ na fermentowalność uzyskanej brzeczki. Im niższa temperatura (w granicach pewnego przedziału) tym dłużej beta-amylaza będzie wstanie pracować i produkować maltozę. </div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l323">Linia 323:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 323:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Powyższy artykuł jest tłumaczeniem tekstu ze strony na </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Powyższy artykuł jest tłumaczeniem tekstu ze strony na </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[http://braukaiser.com/wiki/index.php<del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">/</del>Effects_of_mash_parameters_on_fermentability_and_efficiency_in_single_infusion_mashing wiki braukaiser.com], autorstwa Kai'a Troestera.</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[http://braukaiser.com/wiki/index.php<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">?title=</ins>Effects_of_mash_parameters_on_fermentability_and_efficiency_in_single_infusion_mashing wiki braukaiser.com], autorstwa Kai'a Troestera.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[Kategoria: Artykuły]]</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[Kategoria: Artykuły]]</div></td></tr>
</table>Stasiekhttps://wiki.piwo.org/index.php?title=Zacieranie_jednotemperaturowe_-_wp%C5%82yw_poszczeg%C3%B3lnych_czynnik%C3%B3w_na_fermentowalno%C5%9B%C4%87_brzeczki_i_wydajno%C5%9B%C4%87&diff=2151&oldid=prevTomX: literówki2010-12-03T17:33:30Z<p>literówki</p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="pl">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Wersja z 18:33, 3 gru 2010</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l3">Linia 3:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 3:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W artykule [http://braukaiser.com/wiki/index.php/Understanding_Attenuation „Understanding Attenuation”] wspomniane jest, że końcowe odfermentowanie piwa zależy głównie od 2 czynników: granicy (potencjału) odfermentowania i zdolności drożdży do zbliżenia się do tej granicy. Granica odfermentowania jest zależna od zacierania, i może być ustalona na podstawie szybkiego testu fermentacji. Dla uproszczenia te eksperymenty skupiają się na zacieraniu jedno temperaturowym i wpływie następujących parametrów zacierania:</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W artykule [http://braukaiser.com/wiki/index.php/Understanding_Attenuation „Understanding Attenuation”] wspomniane jest, że końcowe odfermentowanie piwa zależy głównie od 2 czynników: granicy (potencjału) odfermentowania i zdolności drożdży do zbliżenia się do tej granicy. Granica odfermentowania jest zależna od zacierania, i może być ustalona na podstawie szybkiego testu fermentacji. Dla uproszczenia te eksperymenty skupiają się na zacieraniu jedno temperaturowym i wpływie następujących parametrów zacierania:</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* '''Temperatura przerwy scukrzającej''': <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">TTo </del>pierwszy czynnik, który przychodzi do głowy gdy myślimy o warzeniu z zacieraniem. Przy pojedynczej przerwie scukrzającej temperatura zacierania ma wielki wpływ na fermentowalność uzyskanej brzeczki. Im niższa temperatura (w granicach pewnego przedziału) tym dłużej beta-amylaza będzie wstanie pracować i produkować maltozę. </div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* '''Temperatura przerwy scukrzającej''': <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">To </ins>pierwszy czynnik, który przychodzi do głowy gdy myślimy o warzeniu z zacieraniem. Przy pojedynczej przerwie scukrzającej temperatura zacierania ma wielki wpływ na fermentowalność uzyskanej brzeczki. Im niższa temperatura (w granicach pewnego przedziału) tym dłużej beta-amylaza będzie wstanie pracować i produkować maltozę. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* '''Czas''': Obok temperatury jest to jeden z najistotniejszych parametrów zacierania – określa jak długo enzymy będą pracować nad zacierem.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* '''Czas''': Obok temperatury jest to jeden z najistotniejszych parametrów zacierania – określa jak długo enzymy będą pracować nad zacierem.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* '''pH zacieru ''': beta- i alfa-amylazy mają różne optymalne zakresy pH i z tego powodu pH zacieru może wpłynąć na stosunek aktywności pomiędzy tymi enzymami.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* '''pH zacieru ''': beta- i alfa-amylazy mają różne optymalne zakresy pH i z tego powodu pH zacieru może wpłynąć na stosunek aktywności pomiędzy tymi enzymami.</div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l110">Linia 110:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 110:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* czas gotowania brzeczki – 15min</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* czas gotowania brzeczki – 15min</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Ilość wody do zacierania została przeliczona w ten sposób, aby osiągnąć stosunek 2,57 lub 5 litrów/kilogram słodu. Ze względu na duży spadek temperatury w próbce o gęstości 2.57l/kg przy 70g słodu, kolejna próba dla tej gęstości została wykonana z odpowiednio większą ilością wody i słodu. Po zacieraniu dolano wody do uzyskania stosunku 5.6l/kg. W celu utrzymania wydajności na tym samym poziomie w tej serii eksperymentów nie stosowano wysładzania, a tylko mieszano całą wodę z <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">zacieręm </del>przed jego odcedzeniem na sitku.</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Ilość wody do zacierania została przeliczona w ten sposób, aby osiągnąć stosunek 2,57 lub 5 litrów/kilogram słodu. Ze względu na duży spadek temperatury w próbce o gęstości 2.57l/kg przy 70g słodu, kolejna próba dla tej gęstości została wykonana z odpowiednio większą ilością wody i słodu. Po zacieraniu dolano wody do uzyskania stosunku 5.6l/kg. W celu utrzymania wydajności na tym samym poziomie w tej serii eksperymentów nie stosowano wysładzania, a tylko mieszano całą wodę z <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">zacierem </ins>przed jego odcedzeniem na sitku.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>==Eksperymenty z rodzajem słodu==</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>==Eksperymenty z rodzajem słodu==</div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l153">Linia 153:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 153:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[Image:w2.gif|frame|right|Ryc. 7 Wyniki próby jodowej przeprowadzonej na płynnej części zacieru po zakończeniu zacierania.]]</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[Image:w2.gif|frame|right|Ryc. 7 Wyniki próby jodowej przeprowadzonej na płynnej części zacieru po zakończeniu zacierania.]]</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Po przeanalizowaniu relacji pomiędzy czasem zacierania, fermentowalnością (granicą odfermentowania) brzeczki, i wydajnością ekstrakcji, zaobserwowano dwa trendy. Zacieranie w niższej z testowanych temperatur (67C/152F) skutkowało początkowo słabszą wydajnością i fermentowalnością brzeczki w porównaniu do zacierania w temp. 72C/162F. Da się to wytłumaczyć niższą aktywnością zarówno alfa- i beta-amylazy w niższej temperaturze. Po dłuższym czasie zacier utrzymywany w niższej temperaturze dawał bardziej <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">fermentowlaną </del>brzeczkę. Jest to skutkiem większej stabilności beta-amylazy w niższej temperaturze. Mimo, że początkowo enzymy nie są aż tak aktywne jak w wyższej temperaturze, pozostają aktywne na dłużej i w związku z tym są w stanie wytworzyć więcej maltozy, co zwiększa fermentowalność brzeczki. </div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Po przeanalizowaniu relacji pomiędzy czasem zacierania, fermentowalnością (granicą odfermentowania) brzeczki, i wydajnością ekstrakcji, zaobserwowano dwa trendy. Zacieranie w niższej z testowanych temperatur (67C/152F) skutkowało początkowo słabszą wydajnością i fermentowalnością brzeczki w porównaniu do zacierania w temp. 72C/162F. Da się to wytłumaczyć niższą aktywnością zarówno alfa- i beta-amylazy w niższej temperaturze. Po dłuższym czasie zacier utrzymywany w niższej temperaturze dawał bardziej <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">fermentowalną </ins>brzeczkę. Jest to skutkiem większej stabilności beta-amylazy w niższej temperaturze. Mimo, że początkowo enzymy nie są aż tak aktywne jak w wyższej temperaturze, pozostają aktywne na dłużej i w związku z tym są w stanie wytworzyć więcej maltozy, co zwiększa fermentowalność brzeczki. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W temperaturze dezaktywacji beta-amylazy (70C i więcej), enzym ten staje się „sprinterem” – początkowo wytwarza maltozę dużo szybciej ze względu na podwyższoną temperaturę, ale szybko jest dezaktywowany, przez co nie jest w stanie „przerobić” tyle cukrów, co w niższej temperaturze. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W temperaturze dezaktywacji beta-amylazy (70C i więcej), enzym ten staje się „sprinterem” – początkowo wytwarza maltozę dużo szybciej ze względu na podwyższoną temperaturę, ale szybko jest dezaktywowany, przez co nie jest w stanie „przerobić” tyle cukrów, co w niższej temperaturze. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Pod względem wydajności zacierania wybiją się zaciery o wyższej temperaturze. Jest to wynikiem większej aktywności alfa-amylazy i, być może, lepszego skleikowania skrobi. Alfa-amylaza jest głównym enzymem przetwarzającym skrobię na rozpuszczalne w wodzie łańcuchy glukozowe. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Pod względem wydajności zacierania wybiją się zaciery o wyższej temperaturze. Jest to wynikiem większej aktywności alfa-amylazy i, być może, lepszego skleikowania skrobi. Alfa-amylaza jest głównym enzymem przetwarzającym skrobię na rozpuszczalne w wodzie łańcuchy glukozowe. </div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l197">Linia 197:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 197:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[Image:tab1.gif|frame|Tabela 1 Dostosowywanie pH wody i zmierzone pH]] </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[Image:tab1.gif|frame|Tabela 1 Dostosowywanie pH wody i zmierzone pH]] </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Tabela 1 przedstawia modyfikacje <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">ph </del>dokonywane w poszczególnych próbkach ich wartość pH mieszoną pHmetrem i paskiem wskaźnikowym. Pierwsza kolumna to numer eksperymentu, a druga ilość roztworu octu lub sody które zostały dodane. Interesujący jest fakt, że pomimo braku modyfikacji pH w próbkach nr 19 i 13 oraz podobnych wskazaniach pHmetru odczyty z pasków dla tych próbek znacznie się różnią. W próbkach 24, 25 i 26 widać kolejną ciekawą obserwację – dodano do nich różne ilości roztworu kwasu, wskazania pHmetru były dla nich różne, ale ich pH zmierzone paskami wskaźnikowymi było takie samo – 4,7. Taki sam efekt zaobserwowałem konfrontując odczyty z pHmetru i pasków kilka miesięcy wcześniej (wyniki opisano w innym artykule). Kolejny akapit pokaże, że 2 z tych 3 próbek (nr 25 i 26) znacząco różniły się poziomem odfermentowania, co świadczy że istotnie miały inne pH.</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Tabela 1 przedstawia modyfikacje <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">pH </ins>dokonywane w poszczególnych próbkach ich wartość pH mieszoną pHmetrem i paskiem wskaźnikowym. Pierwsza kolumna to numer eksperymentu, a druga ilość roztworu octu lub sody które zostały dodane. Interesujący jest fakt, że pomimo braku modyfikacji pH w próbkach nr 19 i 13 oraz podobnych wskazaniach pHmetru odczyty z pasków dla tych próbek znacznie się różnią. W próbkach 24, 25 i 26 widać kolejną ciekawą obserwację – dodano do nich różne ilości roztworu kwasu, wskazania pHmetru były dla nich różne, ale ich pH zmierzone paskami wskaźnikowymi było takie samo – 4,7. Taki sam efekt zaobserwowałem konfrontując odczyty z pHmetru i pasków kilka miesięcy wcześniej (wyniki opisano w innym artykule). Kolejny akapit pokaże, że 2 z tych 3 próbek (nr 25 i 26) znacząco różniły się poziomem odfermentowania, co świadczy że istotnie miały inne pH.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><div style="clear:both;"></div></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><div style="clear:both;"></div></div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l280">Linia 280:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 280:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Fermentowalność brzeczki i wydajność zacierania zależą od wielu czynników, z których jedne są bardziej znaczące, a inne mniej. Przy zacieraniu jednotemperaturowym sterowanie temperaturą i czasem zacierania to najskuteczniejsze narzędzia do osiągnięcia zamierzonego poziomu odfermentowania piwa. Zacieranie powinno być wystarczająco długie by zaszło całkowite rozłożenie skrobi \lub chociaż by w brzeczce nie znajdowała się nie rozłożona skrobia (negatywny wynik próby jodowej). Można to osiągnąć już po 15 – 30 minutach ale dłuższe zacieranie może być konieczne do osiągnięcia zamierzonej fermentowalności. pH zacieru powinno być zawsze kontrolowane i utrzymywane w granicach 5.4 – 5.7 przy pomiarze w temperaturze pokojowej (5,05 – 5,35 przy pomiarze w temperaturze zacierania). Takie pH można osiągnąć modyfikując wodę do zacierania ([[Dostosowywanie pH i składu wody#Alkaliczność rezydualna| alkaliczność rezydualną]]) lub/i dodając do zacieru kwasy albo odpowiednie sole.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Fermentowalność brzeczki i wydajność zacierania zależą od wielu czynników, z których jedne są bardziej znaczące, a inne mniej. Przy zacieraniu jednotemperaturowym sterowanie temperaturą i czasem zacierania to najskuteczniejsze narzędzia do osiągnięcia zamierzonego poziomu odfermentowania piwa. Zacieranie powinno być wystarczająco długie by zaszło całkowite rozłożenie skrobi \lub chociaż by w brzeczce nie znajdowała się nie rozłożona skrobia (negatywny wynik próby jodowej). Można to osiągnąć już po 15 – 30 minutach ale dłuższe zacieranie może być konieczne do osiągnięcia zamierzonej fermentowalności. pH zacieru powinno być zawsze kontrolowane i utrzymywane w granicach 5.4 – 5.7 przy pomiarze w temperaturze pokojowej (5,05 – 5,35 przy pomiarze w temperaturze zacierania). Takie pH można osiągnąć modyfikując wodę do zacierania ([[Dostosowywanie pH i składu wody#Alkaliczność rezydualna| alkaliczność rezydualną]]) lub/i dodając do zacieru kwasy albo odpowiednie sole.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Piwowarzy którzy nie śrutują słodu samodzielnie nie będą w stanie wpłynąć na grubość używanej śruty i będą musieli zaakceptować niższą wydajność konwersji lub zapewnić zacierowi odpowiednio dużo czasu i „siły” (enzymatycznej? – przyp. tłum.) by osiągnąć zadowalający poziom rozłożenia skrobi. Jeżeli sami śrutujemy słód możemy poprawić wydajność przez drobniejsze śrutowanie, jednak tylko do momentu gdy rozmiar śruty nie będzie utrudniał filtracji. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Piwowarzy którzy nie śrutują słodu samodzielnie nie będą w stanie wpłynąć na grubość używanej śruty i będą musieli zaakceptować niższą wydajność konwersji lub zapewnić zacierowi odpowiednio dużo czasu i „siły” (enzymatycznej? – przyp. tłum.) by osiągnąć zadowalający poziom rozłożenia skrobi. Jeżeli sami śrutujemy słód możemy poprawić wydajność przez drobniejsze śrutowanie, jednak tylko do momentu gdy rozmiar śruty nie będzie utrudniał filtracji. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Gęstość zacieru nie wydaje się mieć wpływu na <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">fermentowalnośc </del>otrzymanej brzeczki, ale rzadsze zacieranie pozwala osiągnąć znacząco wyższą wydajność rozkładu skrobi. Piwowarzy borykający się z problemem słabej wydajności mogą spróbować zacierać w stosunku 3-4l wody na kilogram słodu, bo w ten sposób ułatwiona jest konwersja skrobi. </div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Gęstość zacieru nie wydaje się mieć wpływu na <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">fermentowalność </ins>otrzymanej brzeczki, ale rzadsze zacieranie pozwala osiągnąć znacząco wyższą wydajność rozkładu skrobi. Piwowarzy borykający się z problemem słabej wydajności mogą spróbować zacierać w stosunku 3-4l wody na kilogram słodu, bo w ten sposób ułatwiona jest konwersja skrobi. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Przy pracy z dużą ilością ciemniejszych słodów mogą się pojawić problemy z niską wydajnością i odfermentowaniem spowodowane małą zawartością enzymów (siła diastatyczną) w tych słodach. Może to być zrównoważone niższą temperaturą i dłuższym czasem zacierania, lub dodatkiem 10-20% jasnego słodu o dużej sile enzymatycznej. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Przy pracy z dużą ilością ciemniejszych słodów mogą się pojawić problemy z niską wydajnością i odfermentowaniem spowodowane małą zawartością enzymów (siła diastatyczną) w tych słodach. Może to być zrównoważone niższą temperaturą i dłuższym czasem zacierania, lub dodatkiem 10-20% jasnego słodu o dużej sile enzymatycznej. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skład używanej do zacierania wody również może mieć wpływ na efekty zacierania i to nie tylko poprzez alkaliczność rezydualną i przez to pH, ale jest to wpływ nieznaczny, drugorzędny. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Skład używanej do zacierania wody również może mieć wpływ na efekty zacierania i to nie tylko poprzez alkaliczność rezydualną i przez to pH, ale jest to wpływ nieznaczny, drugorzędny. </div></td></tr>
</table>TomXhttps://wiki.piwo.org/index.php?title=Zacieranie_jednotemperaturowe_-_wp%C5%82yw_poszczeg%C3%B3lnych_czynnik%C3%B3w_na_fermentowalno%C5%9B%C4%87_brzeczki_i_wydajno%C5%9B%C4%87&diff=2117&oldid=prevTomX: linki2010-12-02T11:03:39Z<p>linki</p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="pl">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Wersja z 12:03, 2 gru 2010</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l142">Linia 142:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 142:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* czas gotowania brzeczki – 15min</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* czas gotowania brzeczki – 15min</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W celu wytworzenia wody o zróżnicowanej zawartości jonów wapnia ale stałej alkaliczności rezydualnej (która zmieniałaby pH zacieru) 1,05g chlorku wapnia i 1g kredy dodano do 2 litrów wody destylowanej. W rezultacie otrzymano wodę o zawartości wapnia ~343mg/l (ppm) i alkaliczności rezydualnej równej 0. Zmienna koncentracja jonów Ca w wodzie do zacierania została otrzymana przez zmieszanie w różnych proporcjach powyższego roztworu i wody destylowanej. Jednak w celu utrzymania jednakowej zawartości Ca w gotowej brzeczce woda do wysładzania była mieszana w odwrotnym stosunku. Na przykład, jeśli woda do zacierania w danym eksperymencie składała się w 80% z wody destylowanej i 20% z wody wzbogaconej w wapń , woda do wysładzania była otrzymywana z 20% wody destylowanej i 80% wzbogaconej w wapń. Kreda w zasadzie nie rozpuszcza się w wodzie, dlatego przygotowany roztwór przed każdym użyciem był wstrząsany by poderwać zawiesinę z dna.</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W celu wytworzenia wody o zróżnicowanej zawartości jonów wapnia ale stałej <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">[[Dostosowywanie pH i składu wody#Alkaliczność rezydualna| </ins>alkaliczności rezydualnej<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">]] </ins>(która zmieniałaby pH zacieru) 1,05g chlorku wapnia i 1g kredy dodano do 2 litrów wody destylowanej. W rezultacie otrzymano wodę o zawartości wapnia ~343mg/l (ppm) i alkaliczności rezydualnej równej 0. Zmienna koncentracja jonów Ca w wodzie do zacierania została otrzymana przez zmieszanie w różnych proporcjach powyższego roztworu i wody destylowanej. Jednak w celu utrzymania jednakowej zawartości Ca w gotowej brzeczce woda do wysładzania była mieszana w odwrotnym stosunku. Na przykład, jeśli woda do zacierania w danym eksperymencie składała się w 80% z wody destylowanej i 20% z wody wzbogaconej w wapń , woda do wysładzania była otrzymywana z 20% wody destylowanej i 80% wzbogaconej w wapń. Kreda w zasadzie nie rozpuszcza się w wodzie, dlatego przygotowany roztwór przed każdym użyciem był wstrząsany by poderwać zawiesinę z dna.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>=Omówienie wyników=</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>=Omówienie wyników=</div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l269">Linia 269:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 269:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[Image:w13.gif|frame|right|FRyc. 21 Odfermentowanie i wydajność dla 4 próbek zacieranych przy różnym stężeniu jonów wapnia. Liczby powyżej punktów określają pH próbki mierzone w temperaturze pokojowej.]]</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[Image:w13.gif|frame|right|FRyc. 21 Odfermentowanie i wydajność dla 4 próbek zacieranych przy różnym stężeniu jonów wapnia. Liczby powyżej punktów określają pH próbki mierzone w temperaturze pokojowej.]]</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Jak już wspomniano wcześniej, w żadnej próbce nie udało się osiągnąć 100% przetworzenia skrobi ze słodu do rozpuszczalnych cukrów. Zdarza się to rzadko nawet w pełno skalowych warkach (20 l) zacieranych jednotemperaturowo. Jedna z różnic pomiędzy „dużymi” warkami a eksperymentalnymi zacierami jest rodzaj użytej wody. Podczas eksperymentów używano wody oczyszczonej metodą odwróconej osmozy o zawartości związków rozpuszczonych około 30-50 mg/l (ppm), podczas gdy w normalnych warkach wykorzystuje się wodę oczyszczoną przez odwróconą osmozę z dodatkiem soli piwowarskich. Z tego powodu wysnuto przypuszczenie, że zawartość soli mineralnych w wodzie ma większy wpływ na zacieranie niż tylko alkaliczność rezydualna i w konsekwencji pH zacieru.</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Jak już wspomniano wcześniej, w żadnej próbce nie udało się osiągnąć 100% przetworzenia skrobi ze słodu do rozpuszczalnych cukrów. Zdarza się to rzadko nawet w pełno skalowych warkach (20 l) zacieranych jednotemperaturowo. Jedna z różnic pomiędzy „dużymi” warkami a eksperymentalnymi zacierami jest rodzaj użytej wody. Podczas eksperymentów używano wody oczyszczonej metodą odwróconej osmozy o zawartości związków rozpuszczonych około 30-50 mg/l (ppm), podczas gdy w normalnych warkach wykorzystuje się wodę oczyszczoną przez odwróconą osmozę z dodatkiem soli piwowarskich. Z tego powodu wysnuto przypuszczenie, że zawartość soli mineralnych w wodzie ma większy wpływ na zacieranie niż tylko <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">[[Dostosowywanie pH i składu wody#Alkaliczność rezydualna| </ins>alkaliczność rezydualna<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">]] </ins>i w konsekwencji pH zacieru.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Jonem o przypuszczalnie największym znaczeniu jest wapń. Briggs podaje, że jony wapnia stabilizują alfa-amylazę [Briggs, 2004], jednak w temperaturze przerwy scukrzającej (poniżej 70C) enzym ten jest i tak dość stabilny, więc dobroczynny wpływ wapnia powinien być mało znaczący. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Jonem o przypuszczalnie największym znaczeniu jest wapń. Briggs podaje, że jony wapnia stabilizują alfa-amylazę [Briggs, 2004], jednak w temperaturze przerwy scukrzającej (poniżej 70C) enzym ten jest i tak dość stabilny, więc dobroczynny wpływ wapnia powinien być mało znaczący. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Doświadczenia wykazały nieznaczną tendencję spadkową w fermentowalności brzeczki wraz ze wzrostem koncentracji jonów wapnia w wodzie. Jednak różnica pomiędzy wartościami skrajnymi wynosi tylko około 1%, więc mieści się w granicach błędu pomiarowego. Z tego powodu można założyć, że zawartość wapnia nie ma wpływu na fermentowalność brzeczki. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Doświadczenia wykazały nieznaczną tendencję spadkową w fermentowalności brzeczki wraz ze wzrostem koncentracji jonów wapnia w wodzie. Jednak różnica pomiędzy wartościami skrajnymi wynosi tylko około 1%, więc mieści się w granicach błędu pomiarowego. Z tego powodu można założyć, że zawartość wapnia nie ma wpływu na fermentowalność brzeczki. </div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l278">Linia 278:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 278:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>=Wnioski=</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>=Wnioski=</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Fermentowalność brzeczki i wydajność zacierania zależą od wielu czynników, z których jedne są bardziej znaczące, a inne mniej. Przy zacieraniu jednotemperaturowym sterowanie temperaturą i czasem zacierania to najskuteczniejsze narzędzia do osiągnięcia zamierzonego poziomu odfermentowania piwa. Zacieranie powinno być wystarczająco długie by zaszło całkowite rozłożenie skrobi \lub chociaż by w brzeczce nie znajdowała się nie rozłożona skrobia (negatywny wynik próby jodowej). Można to osiągnąć już po 15 – 30 minutach ale dłuższe zacieranie może być konieczne do osiągnięcia zamierzonej fermentowalności. pH zacieru powinno być zawsze kontrolowane i utrzymywane w granicach 5.4 – 5.7 przy pomiarze w temperaturze pokojowej (5,05 – 5,35 przy pomiarze w temperaturze zacierania). Takie pH można osiągnąć modyfikując wodę do zacierania (alkaliczność rezydualną) lub/i dodając do zacieru kwasy albo odpowiednie sole.</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Fermentowalność brzeczki i wydajność zacierania zależą od wielu czynników, z których jedne są bardziej znaczące, a inne mniej. Przy zacieraniu jednotemperaturowym sterowanie temperaturą i czasem zacierania to najskuteczniejsze narzędzia do osiągnięcia zamierzonego poziomu odfermentowania piwa. Zacieranie powinno być wystarczająco długie by zaszło całkowite rozłożenie skrobi \lub chociaż by w brzeczce nie znajdowała się nie rozłożona skrobia (negatywny wynik próby jodowej). Można to osiągnąć już po 15 – 30 minutach ale dłuższe zacieranie może być konieczne do osiągnięcia zamierzonej fermentowalności. pH zacieru powinno być zawsze kontrolowane i utrzymywane w granicach 5.4 – 5.7 przy pomiarze w temperaturze pokojowej (5,05 – 5,35 przy pomiarze w temperaturze zacierania). Takie pH można osiągnąć modyfikując wodę do zacierania (<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">[[Dostosowywanie pH i składu wody#Alkaliczność rezydualna| </ins>alkaliczność rezydualną<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">]]</ins>) lub/i dodając do zacieru kwasy albo odpowiednie sole.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Piwowarzy którzy nie śrutują słodu samodzielnie nie będą w stanie wpłynąć na grubość używanej śruty i będą musieli zaakceptować niższą wydajność konwersji lub zapewnić zacierowi odpowiednio dużo czasu i „siły” (enzymatycznej? – przyp. tłum.) by osiągnąć zadowalający poziom rozłożenia skrobi. Jeżeli sami śrutujemy słód możemy poprawić wydajność przez drobniejsze śrutowanie, jednak tylko do momentu gdy rozmiar śruty nie będzie utrudniał filtracji. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Piwowarzy którzy nie śrutują słodu samodzielnie nie będą w stanie wpłynąć na grubość używanej śruty i będą musieli zaakceptować niższą wydajność konwersji lub zapewnić zacierowi odpowiednio dużo czasu i „siły” (enzymatycznej? – przyp. tłum.) by osiągnąć zadowalający poziom rozłożenia skrobi. Jeżeli sami śrutujemy słód możemy poprawić wydajność przez drobniejsze śrutowanie, jednak tylko do momentu gdy rozmiar śruty nie będzie utrudniał filtracji. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Gęstość zacieru nie wydaje się mieć wpływu na fermentowalnośc otrzymanej brzeczki, ale rzadsze zacieranie pozwala osiągnąć znacząco wyższą wydajność rozkładu skrobi. Piwowarzy borykający się z problemem słabej wydajności mogą spróbować zacierać w stosunku 3-4l wody na kilogram słodu, bo w ten sposób ułatwiona jest konwersja skrobi. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Gęstość zacieru nie wydaje się mieć wpływu na fermentowalnośc otrzymanej brzeczki, ale rzadsze zacieranie pozwala osiągnąć znacząco wyższą wydajność rozkładu skrobi. Piwowarzy borykający się z problemem słabej wydajności mogą spróbować zacierać w stosunku 3-4l wody na kilogram słodu, bo w ten sposób ułatwiona jest konwersja skrobi. </div></td></tr>
</table>TomXhttps://wiki.piwo.org/index.php?title=Zacieranie_jednotemperaturowe_-_wp%C5%82yw_poszczeg%C3%B3lnych_czynnik%C3%B3w_na_fermentowalno%C5%9B%C4%87_brzeczki_i_wydajno%C5%9B%C4%87&diff=2111&oldid=prevZgoda: link do artykułu oryginalnego, póki nie mamy tłumaczenia2010-11-30T14:03:01Z<p>link do artykułu oryginalnego, póki nie mamy tłumaczenia</p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="pl">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Wersja z 15:03, 30 lis 2010</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l1">Linia 1:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 1:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Powszechnie wiadomym jest, że wiele czynników wpływa na fermentowalność brzeczki piwnej. Przedstawiona tutaj seria eksperymentów ma na celu nie tylko określenie, które czynniki uwzględnione w badaniu mają wpływ na fermentowalność brzeczki ale też jak duży jest to wpływ.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Powszechnie wiadomym jest, że wiele czynników wpływa na fermentowalność brzeczki piwnej. Przedstawiona tutaj seria eksperymentów ma na celu nie tylko określenie, które czynniki uwzględnione w badaniu mają wpływ na fermentowalność brzeczki ale też jak duży jest to wpływ.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W artykule „Understanding Attenuation” wspomniane jest, że końcowe odfermentowanie piwa zależy głównie od 2 czynników: granicy (potencjału) odfermentowania i zdolności drożdży do zbliżenia się do tej granicy. Granica odfermentowania jest zależna od zacierania, i może być ustalona na podstawie szybkiego testu fermentacji. Dla uproszczenia te eksperymenty skupiają się na zacieraniu jedno temperaturowym i wpływie następujących parametrów zacierania:</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W artykule <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">[http://braukaiser.com/wiki/index.php/Understanding_Attenuation </ins>„Understanding Attenuation”<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">] </ins>wspomniane jest, że końcowe odfermentowanie piwa zależy głównie od 2 czynników: granicy (potencjału) odfermentowania i zdolności drożdży do zbliżenia się do tej granicy. Granica odfermentowania jest zależna od zacierania, i może być ustalona na podstawie szybkiego testu fermentacji. Dla uproszczenia te eksperymenty skupiają się na zacieraniu jedno temperaturowym i wpływie następujących parametrów zacierania:</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* '''Temperatura przerwy scukrzającej''': TTo pierwszy czynnik, który przychodzi do głowy gdy myślimy o warzeniu z zacieraniem. Przy pojedynczej przerwie scukrzającej temperatura zacierania ma wielki wpływ na fermentowalność uzyskanej brzeczki. Im niższa temperatura (w granicach pewnego przedziału) tym dłużej beta-amylaza będzie wstanie pracować i produkować maltozę. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>* '''Temperatura przerwy scukrzającej''': TTo pierwszy czynnik, który przychodzi do głowy gdy myślimy o warzeniu z zacieraniem. Przy pojedynczej przerwie scukrzającej temperatura zacierania ma wielki wpływ na fermentowalność uzyskanej brzeczki. Im niższa temperatura (w granicach pewnego przedziału) tym dłużej beta-amylaza będzie wstanie pracować i produkować maltozę. </div></td></tr>
</table>Zgodahttps://wiki.piwo.org/index.php?title=Zacieranie_jednotemperaturowe_-_wp%C5%82yw_poszczeg%C3%B3lnych_czynnik%C3%B3w_na_fermentowalno%C5%9B%C4%87_brzeczki_i_wydajno%C5%9B%C4%87&diff=2110&oldid=prevStasiek: /* Grubość śrutowania */2010-11-29T12:21:54Z<p><span dir="auto"><span class="autocomment">Grubość śrutowania</span></span></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="pl">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Wersja z 13:21, 29 lis 2010</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l236">Linia 236:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 236:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Wykres 16 przedstawia wyniki serii testów z różną grubością śrutowania. Poziom odfermentowania brzeczki wykazuje znikomą zależność od grubości śruty. Zdaje się to wskazywać, że albo grubsza śruta uwalnia niewiele dodatkowej skrobi, lub że bata-amylaza jest aktywna podczas całego zacierania. Jako, że temperatura zacierania tej serii eksperymentów wynosiła 68C, tyle co jedna z temperatur w serii eksperymentów z czasem, można założyć, niewielkie różnice w fermentowalności brzeczki były spowodowane oboma tymi czynnikami. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Wykres 16 przedstawia wyniki serii testów z różną grubością śrutowania. Poziom odfermentowania brzeczki wykazuje znikomą zależność od grubości śruty. Zdaje się to wskazywać, że albo grubsza śruta uwalnia niewiele dodatkowej skrobi, lub że bata-amylaza jest aktywna podczas całego zacierania. Jako, że temperatura zacierania tej serii eksperymentów wynosiła 68C, tyle co jedna z temperatur w serii eksperymentów z czasem, można założyć, niewielkie różnice w fermentowalności brzeczki były spowodowane oboma tymi czynnikami. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Wydajność warzelni wykazuje dużo większy związek z grubością śrutowania. Im drobniejsza śruta tym większa wydajność. Różnica pomiędzy śrutą 0,35 mm a 0,95 mm wynosiła jedynie około 10%. Doniesienia o znacząco zwiększonej wydajności po zmniejszeniu grubości śrutowania przez wielu piwowarów domowych skłaniały mnie do spodziewania się większej różnicy. Jednakże standardowe ustawienie wielu śrutowników u piwowarów domowych jak i w sklepach piwowarskich przekracza 0,9 mm, co nie zostało wzięte pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o przeprowadzeniu testów w zakresie 0,35 – 0,95 mm. Zależność wydajności od grubości śrutowania może być tłumaczona większym udziałem mąki i drobnych cząstek w drobniejszej śrucie, co ułatwia dostęp wody i enzymów do skrobi, co jest konieczne do rozłożenia jej na rozpuszczalne węglowodany (dekstryny, cukry). </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Wydajność warzelni wykazuje dużo większy związek z grubością śrutowania. Im drobniejsza śruta tym większa wydajność. Różnica pomiędzy śrutą 0,35 mm a 0,95 mm wynosiła jedynie około 10%. Doniesienia o znacząco zwiększonej wydajności po zmniejszeniu grubości śrutowania przez wielu piwowarów domowych skłaniały mnie do spodziewania się większej różnicy. Jednakże standardowe ustawienie wielu śrutowników u piwowarów domowych jak i w sklepach piwowarskich przekracza 0,9 mm, co nie zostało wzięte pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o przeprowadzeniu testów w zakresie 0,35 – 0,95 mm. Zależność wydajności od grubości śrutowania może być tłumaczona większym udziałem mąki i drobnych cząstek w drobniejszej śrucie, co ułatwia dostęp wody i enzymów do skrobi, co jest konieczne do rozłożenia jej na rozpuszczalne węglowodany (dekstryny, cukry). </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Literatura mówi, że drobniejsze śrutowanie prowadzi do uzyskania bardziej fermentowanej brzeczki. Taka <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">zależnośc </del>nie została potwierdzona w tej serii eksperymentów, ale biorąc pod uwagę większą skuteczność przetwarzania skrobi w drobnej śrucie i w zasadzie niezmienną fermentowalność, można powiedzieć, że drobniejsze śrutowanie daje bardziej fermentowany ekstrakt niż przy grubszej śrucie. Gdyby tak się działo w zacierach wykazujących mniejszą zależność wydajności przetwarzania skrobi od grubości śruty (na przykład gdyby w którymś eksperymencie osiągnięto blisko 100% przetworzenie skrobi), taki zacier prawdopodobnie cechowałby się zwiększona fermentowalnością. </div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Literatura mówi, że drobniejsze śrutowanie prowadzi do uzyskania bardziej fermentowanej brzeczki. Taka <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">zależność </ins>nie została potwierdzona w tej serii eksperymentów, ale biorąc pod uwagę większą skuteczność przetwarzania skrobi w drobnej śrucie i w zasadzie niezmienną fermentowalność, można powiedzieć, że drobniejsze śrutowanie daje bardziej fermentowany ekstrakt niż przy grubszej śrucie. Gdyby tak się działo w zacierach wykazujących mniejszą zależność wydajności przetwarzania skrobi od grubości śruty (na przykład gdyby w którymś eksperymencie osiągnięto blisko 100% przetworzenie skrobi), taki zacier prawdopodobnie cechowałby się zwiększona fermentowalnością. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W eksperymencie 33 (szczelina śrutownika 0,95 mm) trochę zużytego <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">młuta </del>zostało rozgniecione i poddane próbie jodowej. Uzyskano głęboko fioletowe zabarwienie (ryc. 17), wskazujące na zawartość skrobi. Pokazuje to że przyczyną spadku wydajności jest wciąż obecna w ziarnie, nieprzetworzona skrobia. Ale działo się tak również z <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">młutem </del>z eksperymentów z drobniejsza śrutą. Z jakiegoś powodu wszystkie przeprowadzane eksperymenty osiągały mniejszą efektywność przetwarzania skrobi, niż obserwuje się to w pełnowymiarowych warkach zacieranych przez 60 minut. Wskazują na to wyniki prób jodowych, które często wskazywały obecność resztkowej skrobi po 60 minutach zacierania, co nie zdarzało mi się przy normalnych warkach. Przyczyną tego może być spadek temperatury i słabe mieszanie zacieru w eksperymentalnych mikro warkach. </div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W eksperymencie 33 (szczelina śrutownika 0,95 mm) trochę zużytego <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">młóta </ins>zostało rozgniecione i poddane próbie jodowej. Uzyskano głęboko fioletowe zabarwienie (ryc. 17), wskazujące na zawartość skrobi. Pokazuje to że przyczyną spadku wydajności jest wciąż obecna w ziarnie, nieprzetworzona skrobia. Ale działo się tak również z <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">młótem </ins>z eksperymentów z drobniejsza śrutą. Z jakiegoś powodu wszystkie przeprowadzane eksperymenty osiągały mniejszą efektywność przetwarzania skrobi, niż obserwuje się to w pełnowymiarowych warkach zacieranych przez 60 minut. Wskazują na to wyniki prób jodowych, które często wskazywały obecność resztkowej skrobi po 60 minutach zacierania, co nie zdarzało mi się przy normalnych warkach. Przyczyną tego może być spadek temperatury i słabe mieszanie zacieru w eksperymentalnych mikro warkach. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><div style="clear:both;"></div></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><div style="clear:both;"></div></div></td></tr>
</table>Stasiekhttps://wiki.piwo.org/index.php?title=Zacieranie_jednotemperaturowe_-_wp%C5%82yw_poszczeg%C3%B3lnych_czynnik%C3%B3w_na_fermentowalno%C5%9B%C4%87_brzeczki_i_wydajno%C5%9B%C4%87&diff=2109&oldid=prevStasiek: /* Rezultaty zacierania */2010-11-29T12:12:01Z<p><span dir="auto"><span class="autocomment">Rezultaty zacierania</span></span></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="pl">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Wersja z 13:12, 29 lis 2010</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l219">Linia 219:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 219:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[Image:jod2.jpg|frame|right|Ryc. 15 Dla próbki 28 (pH 4.55) brzeczka na końcu zacierania i po gotowaniu wykazał pozytywną próbę jodową, czyli zawierała skrobię.]]</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>[[Image:jod2.jpg|frame|right|Ryc. 15 Dla próbki 28 (pH 4.55) brzeczka na końcu zacierania i po gotowaniu wykazał pozytywną próbę jodową, czyli zawierała skrobię.]]</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Pierwszym wnioskiem jest, że optymalne pH dla głębokiego odfermentowania to 5.4-5.6. Zgadza się to optymalnym pH dla beta-amylazy według literatury [Narziss, 2005]. Dodatkowo kształt otrzymanej krzywej fermentowalności zgadza się z kilkoma podanymi przez Narzissa wartościami dla różnych pH. Narziss jednak nie podał informacji o innych parametrach zacierania, które mogły mieć wpływ na fermentowalność brzeczki, takich jak temperatura zacierania, gęstość zacieru (<del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">choc </del>przypuszczalnie było to 4l/kg). Z tego powodu można wnioskować że wszystkie wartości pH podane w tej książce mierzono w temperaturze pokojowej. </div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Pierwszym wnioskiem jest, że optymalne pH dla głębokiego odfermentowania to 5.4-5.6. Zgadza się to optymalnym pH dla beta-amylazy według literatury [Narziss, 2005]. Dodatkowo kształt otrzymanej krzywej fermentowalności zgadza się z kilkoma podanymi przez Narzissa wartościami dla różnych pH. Narziss jednak nie podał informacji o innych parametrach zacierania, które mogły mieć wpływ na fermentowalność brzeczki, takich jak temperatura zacierania, gęstość zacieru (<ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">choć </ins>przypuszczalnie było to 4l/kg). Z tego powodu można wnioskować że wszystkie wartości pH podane w tej książce mierzono w temperaturze pokojowej. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Poza przedziałem pH 5.4 – 5.6 poziom odfermentowania się zmniejsza. Nachylenie krzywej jest bardziej strome w kierunku niższego pH zacieru niż wyższego. Może to być wynikiem różnego obniżenia aktywności beta-amylazy. Próbka nr 26 odchyla się od krzywej wykresu, ale może to być spowodowane jej zacieraniem w niższej niż średnia temperaturze. Pomimo, że wcześniejsze doświadczenia pokazały spadek fermentowalności o 4% na każdy stopień Celsjusza, nie wiadomo czy ta zależność obowiązuje również dla niskiego pH zacieru. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Poza przedziałem pH 5.4 – 5.6 poziom odfermentowania się zmniejsza. Nachylenie krzywej jest bardziej strome w kierunku niższego pH zacieru niż wyższego. Może to być wynikiem różnego obniżenia aktywności beta-amylazy. Próbka nr 26 odchyla się od krzywej wykresu, ale może to być spowodowane jej zacieraniem w niższej niż średnia temperaturze. Pomimo, że wcześniejsze doświadczenia pokazały spadek fermentowalności o 4% na każdy stopień Celsjusza, nie wiadomo czy ta zależność obowiązuje również dla niskiego pH zacieru. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Wydajność warzelni również wykazuje zależność od pH zacieru. Nie jest to zaskakujące, ponieważ wielu piwowarów domowych odnotowuje wzrost wydajności po korekcie pH do optymalnego poziomu. Poziomem zapewniającym najlepszą wydajność wydaje się być pH w granicach 5.2 – 5.3, czyli trochę niższe niż zapewniające najlepszą fermentowalność brzeczki. Może to być spowodowane lepszą aktywnością alfa-amylazy w tym przedziale pH, choć Narziss podaje optymalne pH dla tego enzymu pomiędzy 5.6 a 5.8 [Narziss, 2005]. Dwie próbki o skrajnym pH odchylają się od linii wykresu zależności wydajności od pH. Eksperyment 28 przeprowadzony przy pH bliskim 4,5 dał wydajność wyższą niż eksperyment przy pH 4.8. Podobne wyniki dał eksperyment 22, ale po jego powtórzeniu (próbka 27), wydajność pasowała do trendu. Prawdopodobnie niezgodności te wynikają z <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">nie dokładnych </del>pomiarów, a nie z niespodziewanych skoków wydajności.</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Wydajność warzelni również wykazuje zależność od pH zacieru. Nie jest to zaskakujące, ponieważ wielu piwowarów domowych odnotowuje wzrost wydajności po korekcie pH do optymalnego poziomu. Poziomem zapewniającym najlepszą wydajność wydaje się być pH w granicach 5.2 – 5.3, czyli trochę niższe niż zapewniające najlepszą fermentowalność brzeczki. Może to być spowodowane lepszą aktywnością alfa-amylazy w tym przedziale pH, choć Narziss podaje optymalne pH dla tego enzymu pomiędzy 5.6 a 5.8 [Narziss, 2005]. Dwie próbki o skrajnym pH odchylają się od linii wykresu zależności wydajności od pH. Eksperyment 28 przeprowadzony przy pH bliskim 4,5 dał wydajność wyższą niż eksperyment przy pH 4.8. Podobne wyniki dał eksperyment 22, ale po jego powtórzeniu (próbka 27), wydajność pasowała do trendu. Prawdopodobnie niezgodności te wynikają z <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">niedokładnych </ins>pomiarów, a nie z niespodziewanych skoków wydajności.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Wyniki próby jodowej przeprowadzanej na końcu zacierania odpowiadały wynikom wydajności i fermentowalności. Najsłabszą reakcję wykazały próbki o optymalnym pH (5,2 – 5,6), podczas gdy obie próbki skrajne po 60 minutach zacierania wciąż zawierały skrobię w płynnym zacierze (fioletowe zabarwienie próby jodowej). Niestety nie wykonano prób jodowych dla próbek o niemodyfikowanym pH. W próbce numer 28 (pH 4.55) dodatkowo wykonano próbę jodową po gotowaniu brzeczki, i skrobia wciąż była w niej obecna. To pokazuje, że pH zacieru poniżej 5 nie zapewnia wystarczającej aktywności enzymów aby przetworzyć skrobię ze słodu, czego rezultatem jest obecność skrobi w brzeczce i co za tym idzie w gotowym piwie. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Wyniki próby jodowej przeprowadzanej na końcu zacierania odpowiadały wynikom wydajności i fermentowalności. Najsłabszą reakcję wykazały próbki o optymalnym pH (5,2 – 5,6), podczas gdy obie próbki skrajne po 60 minutach zacierania wciąż zawierały skrobię w płynnym zacierze (fioletowe zabarwienie próby jodowej). Niestety nie wykonano prób jodowych dla próbek o niemodyfikowanym pH. W próbce numer 28 (pH 4.55) dodatkowo wykonano próbę jodową po gotowaniu brzeczki, i skrobia wciąż była w niej obecna. To pokazuje, że pH zacieru poniżej 5 nie zapewnia wystarczającej aktywności enzymów aby przetworzyć skrobię ze słodu, czego rezultatem jest obecność skrobi w brzeczce i co za tym idzie w gotowym piwie. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Uzyskana niższa wydajność i silniejsza reakcja z jodyną stoją w opozycji do wartości zakresów pH i temperatury dla alfa-amylazy podawanych przez Palmera w „How To Brew” [Palmer, 2006]. Podaje on, że alfa-amylaza jest wystarczająco aktywna przy pH 4,5 i niższym. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Uzyskana niższa wydajność i silniejsza reakcja z jodyną stoją w opozycji do wartości zakresów pH i temperatury dla alfa-amylazy podawanych przez Palmera w „How To Brew” [Palmer, 2006]. Podaje on, że alfa-amylaza jest wystarczająco aktywna przy pH 4,5 i niższym. </div></td></tr>
</table>Stasiekhttps://wiki.piwo.org/index.php?title=Zacieranie_jednotemperaturowe_-_wp%C5%82yw_poszczeg%C3%B3lnych_czynnik%C3%B3w_na_fermentowalno%C5%9B%C4%87_brzeczki_i_wydajno%C5%9B%C4%87&diff=2108&oldid=prevStasiek: /* Temperatura */2010-11-29T11:57:23Z<p><span dir="auto"><span class="autocomment">Temperatura</span></span></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="pl">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Wersja z 12:57, 29 lis 2010</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l173">Linia 173:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 173:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><div style="clear:both;"></div></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><div style="clear:both;"></div></div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Ryc.10 obrazuje <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">granicę </del>odfermentowania uzyskane w różnych eksperymentach tej serii. Dwie rzeczy są zaskakujące. Po pierwsze, wszystkie dane ładnie dopasowują się do krzywej wykresu i różnice pomiędzy próbkami zacieranymi podobnie nie są duże. Świadczy to o dużej powtarzalności i niskim błędzie statystycznym w tym eksperymencie. Po drugie, otrzymany wykres pokrywa dość dobrze się z nielicznymi danymi zawartymi w literaturze [Narziss 2005].</div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Ryc.10 obrazuje <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">granice </ins>odfermentowania uzyskane w różnych eksperymentach tej serii. Dwie rzeczy są zaskakujące. Po pierwsze, wszystkie dane ładnie dopasowują się do krzywej wykresu i różnice pomiędzy próbkami zacieranymi podobnie nie są duże. Świadczy to o dużej powtarzalności i niskim błędzie statystycznym w tym eksperymencie. Po drugie, otrzymany wykres pokrywa dość dobrze się z nielicznymi danymi zawartymi w literaturze [Narziss 2005].</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><div style="clear:both;"></div></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><div style="clear:both;"></div></div></td></tr>
<tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l179">Linia 179:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 179:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><div style="clear:both;"></div></div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div><div style="clear:both;"></div></div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Kolejnym znaczącym spostrzeżeniem jest niemal idealna liniowość wykresu odfermentowania po przekroczeniu punktu maksimum. Funkcja liniowa odpowiadająca uzyskanym wynikom ma nachylenie ~4%/C. Oznacza to, że podniesienie temperatury zacierania o 1C obniży poziom odfermentowania brzeczki o 4%. Zależność ta okazuje się prawdziwa dla dość szerokiego (12C) zakresu temperatur. Część wykresu dążąca do maksimum odfermentowania nie jest aż tak stroma. Tłumaczy się to wyższą aktywnością beta-amylazy, która produkuje maltozę gdy tylko skrobia ulegnie skleikowaniu i alfa-amylaza rozbije cząsteczki amylozy i amylopektyny na krótsze łańcuchy dekstrynowe. Dane dotyczące wpływu temperatury zacierania na fermentowalność brzeczki zawarte w literaturze nie pokazują takiej liniowej zależności po przekroczeniu maksimum <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">fermentowalnośc </del>[Briggs, 2004]. Przypuszczalnie inny przebieg krzywej odfermentowania otrzymanej w tym eksperymencie wynika ze względnie dużego spadku temperatury w trakcie zacierania. </div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Kolejnym znaczącym spostrzeżeniem jest niemal idealna liniowość wykresu odfermentowania po przekroczeniu punktu maksimum. Funkcja liniowa odpowiadająca uzyskanym wynikom ma nachylenie ~4%/C. Oznacza to, że podniesienie temperatury zacierania o 1C obniży poziom odfermentowania brzeczki o 4%. Zależność ta okazuje się prawdziwa dla dość szerokiego (12C) zakresu temperatur. Część wykresu dążąca do maksimum odfermentowania nie jest aż tak stroma. Tłumaczy się to wyższą aktywnością beta-amylazy, która produkuje maltozę gdy tylko skrobia ulegnie skleikowaniu i alfa-amylaza rozbije cząsteczki amylozy i amylopektyny na krótsze łańcuchy dekstrynowe. Dane dotyczące wpływu temperatury zacierania na fermentowalność brzeczki zawarte w literaturze nie pokazują takiej liniowej zależności po przekroczeniu maksimum <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">fermentowalności </ins>[Briggs, 2004]. Przypuszczalnie inny przebieg krzywej odfermentowania otrzymanej w tym eksperymencie wynika ze względnie dużego spadku temperatury w trakcie zacierania. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Oprócz pomiaru odfermentowania wykonywano również próbę jodową po zakończeniu zacierania i na początku gotowania. Jej wyniki są pokazane na górze ryc.10. Uwagę zwraca mahoniowy kolor będący dowodem obecności dekstryn. Spodziewano się tego w próbkach o niskiej fermentowalności, ale nawet próbka nr 10, która odfermentowała w 87%, dała silnie mahoniowe zabarwienie próby jodowej. By potwierdzić trend trzeba by wykonać więcej prób jodowych dla próbek zacieranych w temperaturze powyżej 66C. Wyniki próby jodowej na początku gotowania były zaskakująco słabe, pomimo, że starano się ogrzać brzeczkę jak najszybciej by zminimalizować czas jej pozostawania w zakresie temperatur sprzyjających aktywności alfa-amylazy (68-78C). Trzeba zauważyć, że takie szybkie podgrzewanie brzeczki nie jest możliwe do zrealizowania przy normalnym warzeniu, nawet bez wykonywania mash-outu brzeczka spędza trochę czasu w tym zakresie temperatury podczas podgrzewania do wrzenia. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Oprócz pomiaru odfermentowania wykonywano również próbę jodową po zakończeniu zacierania i na początku gotowania. Jej wyniki są pokazane na górze ryc.10. Uwagę zwraca mahoniowy kolor będący dowodem obecności dekstryn. Spodziewano się tego w próbkach o niskiej fermentowalności, ale nawet próbka nr 10, która odfermentowała w 87%, dała silnie mahoniowe zabarwienie próby jodowej. By potwierdzić trend trzeba by wykonać więcej prób jodowych dla próbek zacieranych w temperaturze powyżej 66C. Wyniki próby jodowej na początku gotowania były zaskakująco słabe, pomimo, że starano się ogrzać brzeczkę jak najszybciej by zminimalizować czas jej pozostawania w zakresie temperatur sprzyjających aktywności alfa-amylazy (68-78C). Trzeba zauważyć, że takie szybkie podgrzewanie brzeczki nie jest możliwe do zrealizowania przy normalnym warzeniu, nawet bez wykonywania mash-outu brzeczka spędza trochę czasu w tym zakresie temperatury podczas podgrzewania do wrzenia. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Późniejsze eksperymenty (nr 12 i dalsze) przeprowadzono w sposób umożliwiający porównanie wydajności przez pomiar objętości brzeczki po gotowaniu. Ponieważ wydajność wysładzania może być uznana za stałą (wszystkie próbki był wysładzane 1 raz, w ten sam sposób), różnice w wydajności warzelni muszą być w dużym stopniu spowodowane różnicami w efektywności konwersji (czyli w stopniu konwersji skrobi zawartej w słodzie). Z kilku uzyskanych jak dotąd wyników ewidentnie widać, że niższa temperatura zacierania daje niższą efektywność. Było to do przewidzenia, ponieważ mniej skrobi uległo skleikowaniu i alfa-amylaza, będąca głównym enzymem odpowiedzialnym za hydrolizę skrobi, jest mniej aktywna. Trzeba jednak zauważyć, że wszystkie próbki były zacierane przez 60 minut, więc mniejsza efektywność przy niskiej temperaturze może zostać zrekompensowana dłuższym czasem zacierania. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Późniejsze eksperymenty (nr 12 i dalsze) przeprowadzono w sposób umożliwiający porównanie wydajności przez pomiar objętości brzeczki po gotowaniu. Ponieważ wydajność wysładzania może być uznana za stałą (wszystkie próbki był wysładzane 1 raz, w ten sam sposób), różnice w wydajności warzelni muszą być w dużym stopniu spowodowane różnicami w efektywności konwersji (czyli w stopniu konwersji skrobi zawartej w słodzie). Z kilku uzyskanych jak dotąd wyników ewidentnie widać, że niższa temperatura zacierania daje niższą efektywność. Było to do przewidzenia, ponieważ mniej skrobi uległo skleikowaniu i alfa-amylaza, będąca głównym enzymem odpowiedzialnym za hydrolizę skrobi, jest mniej aktywna. Trzeba jednak zauważyć, że wszystkie próbki były zacierane przez 60 minut, więc mniejsza efektywność przy niskiej temperaturze może zostać zrekompensowana dłuższym czasem zacierania. </div></td></tr>
</table>Stasiekhttps://wiki.piwo.org/index.php?title=Zacieranie_jednotemperaturowe_-_wp%C5%82yw_poszczeg%C3%B3lnych_czynnik%C3%B3w_na_fermentowalno%C5%9B%C4%87_brzeczki_i_wydajno%C5%9B%C4%87&diff=2107&oldid=prevStasiek: /* Czas */2010-11-29T11:52:33Z<p><span dir="auto"><span class="autocomment">Czas</span></span></p>
<table style="background-color: #fff; color: #202122;" data-mw="interface">
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<col class="diff-marker" />
<col class="diff-content" />
<tr class="diff-title" lang="pl">
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan="2" style="background-color: #fff; color: #202122; text-align: center;">Wersja z 12:52, 29 lis 2010</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno" id="mw-diff-left-l156">Linia 156:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 156:</td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W temperaturze dezaktywacji beta-amylazy (70C i więcej), enzym ten staje się „sprinterem” – początkowo wytwarza maltozę dużo szybciej ze względu na podwyższoną temperaturę, ale szybko jest dezaktywowany, przez co nie jest w stanie „przerobić” tyle cukrów, co w niższej temperaturze. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>W temperaturze dezaktywacji beta-amylazy (70C i więcej), enzym ten staje się „sprinterem” – początkowo wytwarza maltozę dużo szybciej ze względu na podwyższoną temperaturę, ale szybko jest dezaktywowany, przez co nie jest w stanie „przerobić” tyle cukrów, co w niższej temperaturze. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Pod względem wydajności zacierania wybiją się zaciery o wyższej temperaturze. Jest to wynikiem większej aktywności alfa-amylazy i, być może, lepszego skleikowania skrobi. Alfa-amylaza jest głównym enzymem przetwarzającym skrobię na rozpuszczalne w wodzie łańcuchy glukozowe. </div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Pod względem wydajności zacierania wybiją się zaciery o wyższej temperaturze. Jest to wynikiem większej aktywności alfa-amylazy i, być może, lepszego skleikowania skrobi. Alfa-amylaza jest głównym enzymem przetwarzającym skrobię na rozpuszczalne w wodzie łańcuchy glukozowe. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker" data-marker="−"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #ffe49c; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Niestety spadek temperatury w trakcie zacierania był zauważalny (~3C/h, patrz. Ryc.8), przez co beta-amylaza doznała mniej szkód niż gdyby temperatura 72C utrzymała się przez cały czas zacierania. Uwidacznia się to ciągłym wzrostem <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">fermentowalnośc </del>brzeczki otrzymanej przez zacieranie w 72C. Może to być efekt aktywności alfa-amylazy, ale przyjmuje się, że jest to skutek działania resztkowej beta-amylazy. Co prawda alfa-amylaza również jest w stanie wytworzyć cukry fermentowane, ale nie jest w tym wydajna. Efekt dezaktywacji beta-amylazy uwidacznia się stopniowym wzrostem <del style="font-weight: bold; text-decoration: none;">fermentowalnośc </del>brzeczki a następnie jej gwałtownym spadkiem po przekroczeniu temperatury zacierania 67C (Ryc. 11). Ta temperatura, determinując stopień dezaktywacji beta-amylazy, jest przy zacieraniu głównym czynnikiem wpływającym na stopień odfermentowania. </div></td><td class="diff-marker" data-marker="+"></td><td style="color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #a3d3ff; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Niestety spadek temperatury w trakcie zacierania był zauważalny (~3C/h, patrz. Ryc.8), przez co beta-amylaza doznała mniej szkód niż gdyby temperatura 72C utrzymała się przez cały czas zacierania. Uwidacznia się to ciągłym wzrostem <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">fermentowalności </ins>brzeczki otrzymanej przez zacieranie w 72C. Może to być efekt aktywności alfa-amylazy, ale przyjmuje się, że jest to skutek działania resztkowej beta-amylazy. Co prawda alfa-amylaza również jest w stanie wytworzyć cukry fermentowane, ale nie jest w tym wydajna. Efekt dezaktywacji beta-amylazy uwidacznia się stopniowym wzrostem <ins style="font-weight: bold; text-decoration: none;">fermentowalności </ins>brzeczki a następnie jej gwałtownym spadkiem po przekroczeniu temperatury zacierania 67C (Ryc. 11). Ta temperatura, determinując stopień dezaktywacji beta-amylazy, jest przy zacieraniu głównym czynnikiem wpływającym na stopień odfermentowania. </div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Kolejna obserwacja (ryc. 7) pokazuje, że gorętszy zacier szybciej dawał negatywny wynik próby jodowej (próba zawartości skrobi w zacierze), niż zacier o temperaturze 67C. Również jest to skutek zwiększonej aktywności alfa-amylazy w temperaturze 72C.</div></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><div>Kolejna obserwacja (ryc. 7) pokazuje, że gorętszy zacier szybciej dawał negatywny wynik próby jodowej (próba zawartości skrobi w zacierze), niż zacier o temperaturze 67C. Również jest to skutek zwiększonej aktywności alfa-amylazy w temperaturze 72C.</div></td></tr>
<tr><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td><td class="diff-marker"></td><td style="background-color: #f8f9fa; color: #202122; font-size: 88%; border-style: solid; border-width: 1px 1px 1px 4px; border-radius: 0.33em; border-color: #eaecf0; vertical-align: top; white-space: pre-wrap;"><br/></td></tr>
</table>Stasiekhttps://wiki.piwo.org/index.php?title=Zacieranie_jednotemperaturowe_-_wp%C5%82yw_poszczeg%C3%B3lnych_czynnik%C3%B3w_na_fermentowalno%C5%9B%C4%87_brzeczki_i_wydajno%C5%9B%C4%87&diff=2106&oldid=prevStasiek: /* Sprzęt i metodologia */2010-11-29T11:49:13Z<p><span dir="auto"><span class="autocomment">Sprzęt i metodologia</span></span></p>
<a href="https://wiki.piwo.org/index.php?title=Zacieranie_jednotemperaturowe_-_wp%C5%82yw_poszczeg%C3%B3lnych_czynnik%C3%B3w_na_fermentowalno%C5%9B%C4%87_brzeczki_i_wydajno%C5%9B%C4%87&diff=2106&oldid=2105">Podgląd zmian</a>Stasiek