Traditional Bock: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wiki piwo.org
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian
m (→‎Aromat: poprawny link)
 
Linia 10: Linia 10:


===Aromat===
===Aromat===
Mocny aromat słodowy, zwykle z umiarkowaną ilością bogatych aromatów [melanoidyny|melanoidynowych]] i/lub opiekanymi podtekstami. Praktycznie brak aromatu chmielu. Alkohol może być lekko zaznaczony. Czysty. Bez [[diacetyl|dwuacetylu]]. [[Estry]] owocowe na poziomie niskim do niewyczuwalnego.
Mocny aromat słodowy, zwykle z umiarkowaną ilością bogatych aromatów [[melanoidyny|melanoidynowych]] i/lub opiekanymi podtekstami. Praktycznie brak aromatu chmielu. Alkohol może być lekko zaznaczony. Czysty. Bez [[diacetyl|dwuacetylu]]. [[Estry]] owocowe na poziomie niskim do niewyczuwalnego.


===Wygląd===
===Wygląd===

Aktualna wersja na dzień 21:37, 3 lut 2011

BJCP Parametry stylu

OG 1.064 – 1.072
FG 1.013 – 1.019
IBUs 20 – 27
SRM 14 – 22
ABV 6.3 – 7.2%

Koźlak

Aromat

Mocny aromat słodowy, zwykle z umiarkowaną ilością bogatych aromatów melanoidynowych i/lub opiekanymi podtekstami. Praktycznie brak aromatu chmielu. Alkohol może być lekko zaznaczony. Czysty. Bez dwuacetylu. Estry owocowe na poziomie niskim do niewyczuwalnego.

Wygląd

Kolor od jasno miedzianego do brązowego, zwykle z fioletowymi błyskami. Leżakowanie powinno dawać dobrą klarowność mimo ciemnej barwy. Piana wysoka, kremowa i trwała w kolorze brudno-białym.

Smak

Kompleksowa słodowość zdominowana przez bogate smaki słodów monachijskiego i wiedeńskiego, którym zawdzięcza melanoidyny i opiekane smaki. Mogą być obecne pewne smaki karmelowe pochodzące od zacierania dekokcyjnego i długiego gotowania. Goryczka chmielowa jest jedynie na poziomie wystarczającym do podkreślenia smaków słodowych, pozwalając utrzymywać się wrażeniu słodyczy aż do finiszu. Dobrze odfermentowane i nie mdłe. Czysty smak bez estrów i dwuacetylu. Aromat chmielowy nie występuje. Bez charakteru palonego i spalenizny.

Tekstura

Treściwość od średniej do średnio-pełnej. Nasycenie umiarkowane do umiarkowanie niskiego. Lekko rozgrzewające od alkoholu, ale nigdy nie „ciepłe”. Delikatne, bez ostrości i cierpkości.

Ogólne wrażenie

Ciemny, mocny i słodowy lager.

Komentarz

Ważną role w uzyskaniu właściwego smaku pełnią: zacieranie dekokcyjne i długotrwałe gotowanie, gdyż podnoszą smaki karmelowe i melonoidynowe słodu. Każda owocowość pochodzi od słodu monachijskiego i innych słodów specjalnych a nie jest efektem pracy drożdży podczas fermentacji.

Historia

Styl bierze swe początki od północnoniemieckiego miasta Einbeck, które było ważnym ośrodkiem browarniczym i eksporterem w czasach Ligi Hanzeatyckiej (XIV – XVII wiek). Odtworzone na nowo w Monachium w XVII wieku. Nazwa „bock” pochodzi od wymowy „Einbeck” w dialekcie bawarskim i rozpowszechniła się dopiero po przeniesieniu produkcji piwa do Monachium. „Bock” w Niemczech oznacza także kozła i zwykle jego wizerunek występuje na logach i w reklamach tego gatunku piwa.

Surowce

Słód wiedeński i monachijski, rzadko niewielki dodatek palonych słodów poprawiających barwę, nigdy nie dodaje się dodatków niesłodowych. Do chmielenia używa się różnych odmian chmieli z Europy kontynentalnej. Drożdże lagerowe o czystym profilu. Twardość wody może być różna, jednak umiarkowanie bogata w węglany woda jest typowa dla Monachium.

Podstawowe informacje

Gęstość początkowa: 15.7 – 17.5°Blg

Goryczka: 20 – 27 IBU

Gęstość końcowa: 3.3 – 4.8°Blg

Kolor: 14 – 22 SRM

Alkohol objętościowo: 6.3 – 7.2%

Komercyjne przykłady

Einbecker Ur-Bock Dunkel, Pennsylvania Brewing St. Nick Bock, Aass Bock, Great Lakes Rockefeller Bock, Stegmaier