Flanders Red Ale: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{BJCP|OG=1.048 – 1.057|FG=1.002 – 1.012|IBU=10 – 25|SRM=10 – 16|ABV=4.6 – 6.5%}} ==Flamandzkie Czerwone Ale== ===Aromat=== Złożony owocowy wraz z uzupełn…”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
===Aromat=== | ===Aromat=== | ||
Złożony owocowy | Złożony owocowy uzupełniony słodowym. Owocowość jest wysoka i przypominająca wiśnie, pomarańcze, śliwki i czerwone porzeczki. Często występuje wanilia i/albo nuty czekoladowe. Przyprawowe fenole mogą być obecne w małych ilościach dodając do aromatu złożoności. Kwaskowaty, kwaśny aromat jest w obecny w zakresie od dopełniającego do intensywnego. Brak aromatów chmielowych. [[Diacetyl|Dwuacetyl]] jeśli w ogóle to jest wyczuwalny tylko w bardzo małych ilościach, jako aromat uzupełniający. | ||
===Wygląd=== | ===Wygląd=== | ||
Kolor od głęboko czerwonego, burgundowego do czerwo-brązowego. Dobra klarowność. Biała do bardzo jasno żółtobrązowej piana, utrzymująca się przeciętnie do dobrze. | |||
===Smak=== | ===Smak=== | ||
Intensywnie owocowy, przeważnie zawierający smak śliwek, pomarańczy, wiśni lub czerwonej porzeczki. Przeważnie obecne są delikatne cechy waniliowe i/lub czekoladowe. W małych ilościach mogą występować przyprawowe fenole nadając smakowi złożoności. Kwaskowaty, kwaśny charakter obecny w zakresie od dopełniającego do intensywnego, smaki słodowe na poziomie od dopełniającego do wyraźnego. Generalnie wraz z zwiększającym się kwaskowatym charakterem, cechy słodkie mieszają się bardziej ze smakami drugoplanowymi (i vice versa). Brak smaków chmielowych. Łagodna goryczka chmielowa. Kwaśna, taninowa gorycz jest obecna często w ilościach niskich do umiarkowanych i dodaje charakteru zbliżonego do dojrzałego winnego z długim, wytrawnym finiszem. Diacetyl jeśli w ogóle obecny to w bardzo małych ilościach, jako smak uzupełniający. | |||
===Tekstura=== | ===Tekstura=== | ||
Średnia treściwość. | Średnia treściwość. Nagazowanie słabe do średniego. Słabe do średnie odczucia ściągania, podobne do dobrze wyleżakowanego czerwonego wina, często z ostrą kwasowością. Zwodniczo lekkie i rześkie na podniebieniu jednak obecność nieco słodkiego finiszu nie jest niczym niezwykłym. | ||
===Ogólne wrażenia=== | ===Ogólne wrażenia=== | ||
Kompleksowe, kwaskowate, | Kompleksowe, kwaskowate, podobne do czerwonego wina belgijskie ''ale''. | ||
===Komentarz=== | ===Komentarz=== | ||
Często występują jako długo dojrzewające lub mieszane młodych i dobrze dojrzałych co dodaje gładkości i kompleksowości, natomiast dojrzałe produkty są czasami oferowane jako piwo dla konesera. Znane jako burgund Belgii, jest najbardziej winne ze wszystkich innych stylów piwa. Czerwonawy kolor pochodzi od słodu, a przedłużone gotowanie może pomóc w uzyskaniu atrakcyjnego "burgundowego" odcienia. Dojrzewanie również przyciemnia kolor piwa. The flanders red jest bardziej octowe i posiada więcej owocowych smaków przypominających czerwone wino niż Oud Bruin. Może być odfermentowane nawet do 98%. | |||
===Historia=== | ===Historia=== | ||
Lokalne piwo | Lokalne piwo Zachodniej Flandrii, określone przez produkty browaru Rodenbach powstałego w 1820 w Zachodniej Flandrii, odzwierciedlające jednak wcześniejsze tradycje. Piwo dojrzewa do dwóch lat, często w ogromnych dębowych beczkach, które zawierają bakterie niezbędne dla nadania piwu kwaskowatości. Kiedyś w Belgii i Anglii powszechne było mieszanie starszego piwa z młodym by zrównoważyć kwaskowatość i kwaśność występujące w dojrzałym piwie. W czasach gdy mieszanie warek w celu uzyskania pożądanej gęstości jest powszechne w dużych browarach, ten rodzaj mieszania jest sztuką zamierającą. | ||
===Surowce=== | ===Surowce=== | ||
Używa się słód wiedeński i/albo monachijski jako bazowy, jasne do średnie słody cara i małe ilości Special B wraz z dodatkiem do 20% kukurydzy. Powszechnie używane sa chmiele zawierające małe ilości alfa kwasów (unikać chmieli o dużej zawartości alfa kwasów oraz chmieli amerykańskich). Saccharomyces, Lactobacillus i Brettanomyces (i acetobacter) wpływają na fermentację i ostateczny smak. | |||
==Podstawowe informacje== | ==Podstawowe informacje== | ||
Wersja z 12:26, 7 lip 2010
Flamandzkie Czerwone Ale
Aromat
Złożony owocowy uzupełniony słodowym. Owocowość jest wysoka i przypominająca wiśnie, pomarańcze, śliwki i czerwone porzeczki. Często występuje wanilia i/albo nuty czekoladowe. Przyprawowe fenole mogą być obecne w małych ilościach dodając do aromatu złożoności. Kwaskowaty, kwaśny aromat jest w obecny w zakresie od dopełniającego do intensywnego. Brak aromatów chmielowych. Dwuacetyl jeśli w ogóle to jest wyczuwalny tylko w bardzo małych ilościach, jako aromat uzupełniający.
Wygląd
Kolor od głęboko czerwonego, burgundowego do czerwo-brązowego. Dobra klarowność. Biała do bardzo jasno żółtobrązowej piana, utrzymująca się przeciętnie do dobrze.
Smak
Intensywnie owocowy, przeważnie zawierający smak śliwek, pomarańczy, wiśni lub czerwonej porzeczki. Przeważnie obecne są delikatne cechy waniliowe i/lub czekoladowe. W małych ilościach mogą występować przyprawowe fenole nadając smakowi złożoności. Kwaskowaty, kwaśny charakter obecny w zakresie od dopełniającego do intensywnego, smaki słodowe na poziomie od dopełniającego do wyraźnego. Generalnie wraz z zwiększającym się kwaskowatym charakterem, cechy słodkie mieszają się bardziej ze smakami drugoplanowymi (i vice versa). Brak smaków chmielowych. Łagodna goryczka chmielowa. Kwaśna, taninowa gorycz jest obecna często w ilościach niskich do umiarkowanych i dodaje charakteru zbliżonego do dojrzałego winnego z długim, wytrawnym finiszem. Diacetyl jeśli w ogóle obecny to w bardzo małych ilościach, jako smak uzupełniający.
Tekstura
Średnia treściwość. Nagazowanie słabe do średniego. Słabe do średnie odczucia ściągania, podobne do dobrze wyleżakowanego czerwonego wina, często z ostrą kwasowością. Zwodniczo lekkie i rześkie na podniebieniu jednak obecność nieco słodkiego finiszu nie jest niczym niezwykłym.
Ogólne wrażenia
Kompleksowe, kwaskowate, podobne do czerwonego wina belgijskie ale.
Komentarz
Często występują jako długo dojrzewające lub mieszane młodych i dobrze dojrzałych co dodaje gładkości i kompleksowości, natomiast dojrzałe produkty są czasami oferowane jako piwo dla konesera. Znane jako burgund Belgii, jest najbardziej winne ze wszystkich innych stylów piwa. Czerwonawy kolor pochodzi od słodu, a przedłużone gotowanie może pomóc w uzyskaniu atrakcyjnego "burgundowego" odcienia. Dojrzewanie również przyciemnia kolor piwa. The flanders red jest bardziej octowe i posiada więcej owocowych smaków przypominających czerwone wino niż Oud Bruin. Może być odfermentowane nawet do 98%.
Historia
Lokalne piwo Zachodniej Flandrii, określone przez produkty browaru Rodenbach powstałego w 1820 w Zachodniej Flandrii, odzwierciedlające jednak wcześniejsze tradycje. Piwo dojrzewa do dwóch lat, często w ogromnych dębowych beczkach, które zawierają bakterie niezbędne dla nadania piwu kwaskowatości. Kiedyś w Belgii i Anglii powszechne było mieszanie starszego piwa z młodym by zrównoważyć kwaskowatość i kwaśność występujące w dojrzałym piwie. W czasach gdy mieszanie warek w celu uzyskania pożądanej gęstości jest powszechne w dużych browarach, ten rodzaj mieszania jest sztuką zamierającą.
Surowce
Używa się słód wiedeński i/albo monachijski jako bazowy, jasne do średnie słody cara i małe ilości Special B wraz z dodatkiem do 20% kukurydzy. Powszechnie używane sa chmiele zawierające małe ilości alfa kwasów (unikać chmieli o dużej zawartości alfa kwasów oraz chmieli amerykańskich). Saccharomyces, Lactobacillus i Brettanomyces (i acetobacter) wpływają na fermentację i ostateczny smak.
Podstawowe informacje
Gęstość początkowa: 11,9 - 14°Blg
Goryczka: 10 – 25 IBU
Gęstość końcowa: 0,5 - 3,1°Blg
Kolor: 10 – 16 SRM
Alkohol objętościowo: 4.6 – 6.5%
Komercyjne przykłady
Rodenbach Klassiek, Rodenbach Grand Cru, Bellegems Bruin, Duchesse de Bourgogne, New Belgium La Folie, Petrus Oud Bruin, Southampton Flanders Red Ale, Verhaege Vichtenaar, Monk’s Cafe Flanders Red Ale, New Glarus Enigma, Panil Barriquée, Mestreechs Aajt