Saison
Saison
Aromat
Mocny aromat owocowy wraz z od lekkiego do umiarkowanego aromatu chmielowego oraz od umiarkowanego do braku aromatu ziołowego, przyprawowego i alkoholowego. Estry owocowe dominują aromat i są często podobne do aromatów owoców cytrusowych takich jak pomarańcze czy cytryny. Przeważnie występuje lekki do średnio mocny aromat przyprawowy albo kwiatowy wynikający z chmielu. Umiarkowany aromat przypraw (wynikający z faktycznego dodatku przypraw i/albo w wyniku produkcji fenoli przez drożdże), który współgra z innymi aromatami. Jeśli fenole występują raczej są pieprzowe niż goździkowe. Słaba do umiarkowana kwaskowatość może występować, ale nie powinno przysłaniać innych cech. Przyprawowe, chmielowe i kwaskowate aromaty przeważnie wzrastają wraz z mocą piwa. Aromaty alkoholowe są przyjemne, przyprawowe i słabe w intensywności i nie powinny być gorące, albo „rozpuszczalnikowe”. Słaby charakter słodowy. Brak dwuacetylu.
Wygląd
Kolor przeważnie wyraźnie blado pomarańczowy, ale może być złoty albo bursztynowy. Nie ma zależności pomiędzy mocą i kolorem piwa. Długo utrzymująca się, gęsta, wysoka biała albo koloru kości słoniowej piana, która pozostawia charakterystyczna „belgijską koronę” na pokalu. Klarowność jest od słabej do dobrej, ale można oczekiwać, że niefiltrowane wersje z gospodarstw rolnych będą mętne. Musujące.
Smak
Kombinacja owocowości i smaków przypraw podparta delikatnymi słodowymi cechami. Obecność smaków alkoholowych i cierpkiej kwaskowatości na poziomie od niskiego do umiarkowanego. Bardzo mocne odfermentowanie nadaje charakterystycznego wytrawnego finiszu. Owocowość jest często cytrusowa (pomarańczowa albo cytrynowa). Dodatek jednej, albo więcej przypraw nadaje złożoności, ale nie powinno dominować w balansie. Lekkie pieprzowe fenole dostarczone przez drożdże mogą zastąpić dodatek przypraw; fenole są na niższym poziomie niż większość belgijskich piw, i dopełniają goryczkę. Smak chmielowy jest lekki do umiarkowany, i najczęściej z posmakami ziemistymi albo przyprawowymi. Goryczka chmielowa może być od umiarkowanej do mocnej, ale nie powinna zasłaniać smaków estrów owocowych, przypraw i słodu. Smaki słodowe są delikatne, ale powinny być wystarczająco mocne by stworzyć tło dla innych smaków. Niska do umiarkowana cierpka kwaskowatość może być obecna, ale nie powinna przytłaczać innych smaków. Przyprawy, chmielowa goryczka i smak i kwaskowatość przeważenie stają się bardziej intensywne w mocniejszych piwach, natomiast słodkość maleje. Brak gorących, albo rozpuszczalnikowych posmaków alkoholu. Mocne nagazowanie, umiarkowanie siarczanowa woda i mocne odfermentowanie nadaje bardzo wytrawny finisz wraz z długim, gorzkim czasami przyprawowym posmakiem. Odczuwalna goryczka jest przeważnie mocniejsza niż poziom IBU by na to wskazywał. Brak dwuacetylu.
Tekstura
Treściwość lekka do średniej. Poziom alkoholu może być średni do średnio wysokiego, ale rozgrzewający charakter jest niski, albo średni. Brak gorących, albo rozpuszczalnikowych posmaków alkoholu. Bardzo mocno gazowane, musujące. Wystarczająca kłująca kwaskowatość na języku balansuje bardzo wytrawny finisz. Lekka do umiarkowana cierpkość może występować, ale powinna być odświeżająca,a nie wykrzywiająca.
Ogólne wrażenia
Orzeźwiające, średnio do mocno owocowe/przyprawowe ale, wraz z wyraźnym pomarańczowym kolorem, mocno nagazowane, mocno nachmielone i wytrawne z chłodzącą kwaskowatością.
Komentarz
Istnieją wersje o różnej zawartości alkoholu (piwa stołowe około 5%, typowe wersje eksportowe około 6.5% i wersje mocne 8%+). Wersje mocne i ciemne (miedziane do ciemno brązowo/czarne) powinny być przedstawiane jako Belgian Speciality Ales (16E). Słodkość maleje, ale smaki przypraw, chmielu i kwasowość wzrasta wraz z mocą. Dodatek ziół i przypraw odróżnia różne wersje lokalne. Mocne nagazowanie i mocne odfermentowanie (85%-95%) pomaga wzmocnić smaki i wzmacnia odczucia wytrawnego finiszu. Wszystkie piwa z tego stylu zawierają nieco wyższy poziom kwaskowatości niż inne style belgijskie natomiast opcjonalny kwaśny smak odróżnia poszczególne piwa z lokalnych browarów.
Historia
Sezonowe letni styl produkowany w Waloni i francuskojęzycznej części Belgii. Orginalnie warzone na koniec sezonu zimnego by starczylo na ciepłe miesiące, przed okresem gdzie chlodzeniarki były powszechne. Musiało być wystraczająco mocne by przetrwało ciepłe miesiące, ale chodzące i odświeżające podczas lata. Obecnie warzone przez cały rok w małych, rzemieślniczych browarach, których budynki odzwierciedlają ich pochodzenie jako farm.
Surowce
Głównie słód pilzneński w zasypie, ale dodatek słodu wiedeńskiego albo/i monachijskiego wpływa na kompleksowość i kolor. Czasami zawiera inne słody takie jak pszenne czy orkisz. Dodatki niesłodowane takie jak miód, cukier również nadaje złożoności i zmniejsza treściwość. Goryczka i smak chmielowy może być bardziej zauważalny jak w innych stylach belgijskich. Saison jest czasami chmielony na zimno. Szlachetne odmiany chmieli Styrian albo East Kent Goldings są powszechnie używane. Szeroka gama przypraw i ziół są przeważnie używane by nadać kompleksowości i unikalności w wersjach mocniejszych, ale powinno stapiać się dobrze z charakterem drożdżowym i chmielowym. Różny poziom kwasowości i kwaskowatowości może być wynikiem użycia gipsu, zakwaszonego słodu, zakwaszonego zacieru albo Lactobacillus. Twarda woda występująca w większości Walonii, może akcentować goryczkowość i wytrawny finisz.
Podstawowe informacje
Gęstość początkowa: 11,9 - 15,9°Blg
Goryczka: 20 – 35 IBU
Gęstość końcowa: 0,5 - 3,1°Blg
Kolor: 5 – 14 SRM
Alkohol objętościowo: 5 – 7%
Komercyjne przykłady
Saison Dupont Vieille Provision; Fantôme Saison D’Erezée - Printemps; Saison de Pipaix; Saison Regal; Saison Voisin; Lefebvre Saison 1900; Ellezelloise Saison 2000; Saison Silly; Southampton Saison; New Belgium Saison; Pizza Port SPF 45; Lost Abbey Red Barn Ale; Ommegang Hennepin