Dry Stout

Z Wiki piwo.org
Wersja z dnia 01:32, 25 paź 2009 autorstwa Makaron (dyskusja | edycje) (→‎Smak)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

BJCP Parametry stylu

OG 1.036 – 1.050
FG 1.007 – 1.011
IBUs 30 – 45
SRM 25 – 40
ABV 4 – 5%

Stout

Aromat

Mocno wyczuwalne aromaty kawowe, palonego jęczmienia, może posiadać delikatne nuty kakaowe, czekoladowe lub drugoplanowe zbożowe. Estry słabo wyczuwalne lub brak. Brak dwuacetylu. Aromaty chmielowe od niskich po brak.

Wygląd

Kolor od ciemno-czarnego do brązowego wraz z rubinowymi odblaskami. Piana gęsta, brązowa (żółtobrązowa), długo utrzymująca się. To element charakterystyczny tego gatunku piwa.

Smak

Umiarkowanie palone, zbożowa ostrość, wraz z lekką do umiarkowaną kwasowością, oraz od średniej do mocnej goryczki chmielowej. Wytrawny kakaowy finisz który pochodzi od palonego zboża. Może zawierać smaki gorzko-słodkiej albo gorzkiej czekolady wyczuwalnej na podniebieniu, utrzymującej się do finiszu. Elementy wpływające na balans mogą zawierać kremowość, średnio-niską do brak owocowości i średnią do brak smaków chmielowych. Brak dwuacetylu.

Tekstura

Treściwość średnio lekka do średnio pełnej wraz z kremowym charakterem. Nagazowanie niskie, umiarkowane. Mimo wysokiej goryczki i dużego zasypu zbóż ciemnych to piwo w odczucie jest niesamowicie gładkie. Odczucia treściwości mogą być różne w zależności od gęstości (OG) piwa. Piwa lżejsze będą posiadały niższą treściwość. Może zawierać lekkie odczucie ściągania wynikające z użycia palonego zboża, ale ostrość nie jest mile widziana.

Ogólne wrażenia

Bardzo ciemne, palone, gorzkie, kremowe ale.

Komentarz

Jest to lana wersja piw znanych również jako Irish stout, Irish dry stout. Wersje butelkowe są warzone ze znacznie wyższym OG (gęstością początkową) i może być określana jako Foreign extra stout (jeśli jest naprawdę mocne). Większość komercyjnych wersji opiera się na palonym jęczmieniu, reszta używa słodu czekoladowego, słodu barwiącego (black malt) albo ich kombinacji. Poziom goryczki jest różny, jak również palony charakter, oraz wytrawność finiszu, co pozwala na szeroką interpretację przez piwowarów.

Historia

Styl wyewoluował jak efekt próby przejęcia sukcesu London Porter. Oryginalnie był bardziej pełny i treściwy. Kiedy browar oferował stouta i portera, stout był zawsze mocniejszym piwem (oryginalnie było nazywane Stout Porter). Nowoczesne wersje są warzone z niższym OG i już nie oznaczają większej mocy niż portery.

Surowce

Wytrawność pochodzi od dodania do słodu pale ale palonego niesłodowanego jęczmienia. Niesłodowane płatki jęczmienne mogą być dodane by nadać kremowość piwa. Mały dodatek (prawdopodobnie około 3%) kwaśnego (ang.soured) piwa jest czasami dodawany by nadać złożoność smaku (generalnie tylko przez Guinness'a). Woda jest przeważnie umiarkowanie węglanowa. Wysoki poziom węglanów nie nadadzą klasycznej wytrwałości.

Podstawowe informacje

Gęstość początkowa: 9 - 12,4°Blg

Goryczka: 30 – 45 IBU

Gęstość końcowa: 1,8 - 2,8°Blg

Kolor: 25 – 40 SRM

Alkohol objętościowo: 4 – 5%

Komercyjne przykłady

Guinness Draught Stout (także puszkowane), Murphy's Stout, Beamish Stout, O’Hara’s Celtic Stout, Russian River O.V.L. Stout, Three Floyd’s Black Sun Stout, Dorothy Goodbody’s Wholesome Stout, Orkney Dragonhead Stout, Old Dominion Stout, Goose Island Dublin Stout, Brooklyn Dry Stout