Oktoberfest: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{BJCP|OG=1.050 – 1.057|FG=1.012 – 1.016|IBU= 20 – 28|SRM= 7 – 14|ABV=4.8 – 5.7%}} ==Marcowe == ===Aromat=== Bogaty aromat słodów niemieckich (wiedeńskie…”) |
m (→Smak) |
||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{BJCP|OG=1.050 – 1.057|FG=1.012 – 1.016|IBU= 20 – 28|SRM= 7 – 14|ABV=4.8 – 5.7%}} | {{BJCP|OG=1.050 – 1.057|FG=1.012 – 1.016|IBU= 20 – 28|SRM= 7 – 14|ABV=4.8 – 5.7%}} | ||
==Marcowe == | ==Marcowe == | ||
===Aromat=== | ===Aromat=== | ||
Bogaty aromat słodów niemieckich (wiedeńskiego i/lub monachijskiego). Zwykle obecny aromat słabo lub średnio ciemnych (opiekanych) słodów. Czysty charakter lagerowy, bez owocowych estrów czy dwuacetylu. Aromat chmielu nieobecny. Aromat karmelowy jest w tym stylu niewłaściwy. | Bogaty aromat słodów niemieckich ([[słód wiedeński|wiedeńskiego]] i/lub [[słód monachijski|monachijskiego]]). Zwykle obecny aromat słabo lub średnio ciemnych (opiekanych) słodów. Czysty charakter lagerowy, bez owocowych [[estry|estrów]] czy [[diacetyl|dwuacetylu]]. Aromat chmielu nieobecny. Aromat karmelowy jest w tym stylu niewłaściwy. | ||
===Wygląd=== | ===Wygląd=== | ||
| Linia 10: | Linia 9: | ||
===Smak=== | ===Smak=== | ||
Na pierwszym planie słodowa słodycz na końcu jednak | Na pierwszym planie słodowa słodycz, na końcu jednak umiarkowanie wytrawne. Szlachetna i złożona słodowość zawsze zawierająca opiekane (nie palone) aspekty (od ciemniejszych słodów). Goryczka chmielowa umiarkowana a smak szlachetnych odmian chmielu jest na poziomie niskim lub nie występuje. Równowaga przesunięta jest ku słodowości jednak finisz nie jest słodki. Wyraźny smak karmelowy lub palony jest niewłaściwy. Czysty charakter lagerowy, bez owocowych [[estry|estrów]] czy [[diacetyl|dwuacetylu]]. | ||
===Tekstura=== | ===Tekstura=== | ||
| Linia 22: | Linia 21: | ||
===Historia=== | ===Historia=== | ||
Powstanie stylu zawdzięcza się Gabrielowi Sedlmayrowi, który | Powstanie stylu zawdzięcza się Gabrielowi Sedlmayrowi, który stworzył go w oparciu o stworzony przez Antona Drehera styl Vienna Lager, około roku 1840, wkrótce po wyizolowaniu drożdży dolnej fermentacji. Zwykle warzone na wiosnę, oznaczając zakończenie końca tradycyjnego sezonu warzelniczego i przechowywane przez ciepłe letnie miesiące w chłodnych grotach lub piwnicach. | ||
===Surowce=== | ===Surowce=== | ||
Aktualna wersja na dzień 00:08, 21 lut 2010
Marcowe
Aromat
Bogaty aromat słodów niemieckich (wiedeńskiego i/lub monachijskiego). Zwykle obecny aromat słabo lub średnio ciemnych (opiekanych) słodów. Czysty charakter lagerowy, bez owocowych estrów czy dwuacetylu. Aromat chmielu nieobecny. Aromat karmelowy jest w tym stylu niewłaściwy.
Wygląd
Kolor ciemnozłoty do głębokiego pomarańczowo-czerwonego. Idealnie przejrzyste z wysoką i trwałą żółtobiałą pianą.
Smak
Na pierwszym planie słodowa słodycz, na końcu jednak umiarkowanie wytrawne. Szlachetna i złożona słodowość zawsze zawierająca opiekane (nie palone) aspekty (od ciemniejszych słodów). Goryczka chmielowa umiarkowana a smak szlachetnych odmian chmielu jest na poziomie niskim lub nie występuje. Równowaga przesunięta jest ku słodowości jednak finisz nie jest słodki. Wyraźny smak karmelowy lub palony jest niewłaściwy. Czysty charakter lagerowy, bez owocowych estrów czy dwuacetylu.
Tekstura
Treściwość średnia z delikatną kremowością i średnim nasyceniem. Delikatne. W pełni odfermentowane, bez mdłego posmaku.
Ogólne wrażenie
Charakter stylu jest delikatny, czysty i dość bogaty oraz głęboko słodowy. Jest to jeden z klasycznych słodowych stylów, w którym słodowość opisuje się zwykle jako delikatną, złożoną i elegancką ale nigdy mdłą.
Komentarz
Niemieckie wersje na rynek wewnętrzny są zazwyczaj koloru złotego, jak mocne jasne Pilsy. Niemieckie wersje eksportowe są zwykle koloru pomarańczowo-bursztynowego i wyróżniają się opiekanym (pochodzącym od ciemniejszych nie palonych słodów) charakterem słodowym. Niemieckie prawo podatkowe ogranicza wartość OG stylu do 14°P jak dla piwa pełnego (vollbier); wersje amerykańskie mogą być mocniejsze. Piwa typu „Fest” warzone na specjalne okazje są zwykle mocniejsze niż te przeznaczone do codziennej konsumpcji.
Historia
Powstanie stylu zawdzięcza się Gabrielowi Sedlmayrowi, który stworzył go w oparciu o stworzony przez Antona Drehera styl Vienna Lager, około roku 1840, wkrótce po wyizolowaniu drożdży dolnej fermentacji. Zwykle warzone na wiosnę, oznaczając zakończenie końca tradycyjnego sezonu warzelniczego i przechowywane przez ciepłe letnie miesiące w chłodnych grotach lub piwnicach.
Surowce
Dopuszcza się różnorodne słody ale podstawę zasypu zawsze stanowi niemiecki słód wiedeński z niewielkim udziałem słodu monachijskiego, pilzneńskiego i typu „crystal”. Wszystkie słody muszą być otrzymane z najwyższej jakości dwurzędowego jęczmienia. Najbardziej zgodne z oryginałem są kontynentalne chmiele, szczególnie szlachetne odmiany. Zalecana jest woda lekko alkaliczna (do 300 ppm) ze znaczną zawartością węglanów. Zastosowanie dekokcji pozwala uzyskać bogaty profil słodowy.
Podstawowe informacje
Gęstość początkowa: 12.4 - 14°Blg
Goryczka: 20 – 28 IBU
Gęstość końcowa: 3.1 - 4.1°Blg
Kolor: 7 – 14 SRM
Alkohol objętościowo: 4.8 – 5.7%
Komercyjne przykłady
Paulaner Oktoberfest, Ayinger Oktoberfest-Märzen, Hacker-Pschorr Original Oktoberfest, Hofbräu Oktoberfest, Victory Festbier, Great Lakes Oktoberfest, Spaten Oktoberfest, Capital Oktoberfest, Gordon Biersch Märzen, Goose Island Oktoberfest, Samuel Adams Oktoberfest (nietypowe w tym piwie jest późne chmielenie)