Saison

BJCP Parametry stylu

OG 1.048 – 1.065
FG 1.002 – 1.012
IBUs 20 – 35
SRM 5 – 14
ABV 5 – 7%

Saison

Aromat

Mocny aromat owocowy wraz z lekkim do umiarkowanego aromatem chmielowym oraz aromatem ziołowym, przyprawowym i alkoholowym na poziomie niewyczuwalnym do umiarkowanego. Estry owocowe dominują i są często podobne do aromatów owoców cytrusowych takich jak pomarańcze czy cytryny. Przeważnie występuje lekki do średnio mocnego aromat przyprawowy albo kwiatowy wynikający z użycia chmielu. Umiarkowany aromat przypraw (wynikający z faktycznego dodatku przypraw i/albo w wyniku produkcji fenoli przez drożdże), który współgra z innymi aromatami. Jeśli fenole występują są raczej pieprzowe niż goździkowe. Może występować słaba do umiarkowanej kwaskowatość, ale nie powinno przysłaniać innych cech. Przyprawowe, chmielowe i kwaskowate aromaty przeważnie są intensywniejsze wraz ze wzrostem mocy piwa. Aromaty alkoholowe są przyjemne, przyprawowe i słabe w intensywności; nie powinny być gorące albo „rozpuszczalnikowe”. Słaby charakter słodowy. Brak dwuacetylu.

Wygląd

Kolor przeważnie blado pomarańczowy, ale może być złoty lub bursztynowy. Nie ma zależności pomiędzy mocą i kolorem piwa. Piana utrzymuje się długo, jest gęsta, wysoka, biała albo koloru kości słoniowej i pozostawia charakterystyczną „belgijską koronę” na pokalu. Klarowność jest od słabej do dobrej, ale można oczekiwać, że niefiltrowane wersje z gospodarstw rolnych będą mętne. Musujące.

Smak

Kombinacja owocowości i smaków przypraw podparta delikatnymi cechami słodowymi. Obecność smaków alkoholowych i cierpkiej kwaskowatości na poziomie od niskiego do umiarkowanego. Bardzo mocne odfermentowanie nadaje charakterystycznego wytrawnego finiszu. Owocowość jest często cytrusowa (pomarańczowa albo cytrynowa). Dodatek jednej, albo więcej przypraw nadaje złożoności, ale nie powinno dominować w balansie. Lekkie pieprzowe fenole dostarczone przez drożdże mogą zastąpić dodatek przypraw; fenole są na niższym poziomie niż większość belgijskich piw, i dopełniają goryczkę. Smak chmielowy jest lekki do umiarkowany, i najczęściej z posmakami ziemistymi albo przyprawowymi. Goryczka chmielowa może być od umiarkowanej do mocnej, ale nie powinna zasłaniać smaków estrów owocowych, przypraw i słodu. Smaki słodowe są delikatne, ale powinny być wystarczająco mocne by stworzyć tło dla innych smaków. Może być obecna niska do umiarkowanej cierpka kwaskowatość , ale nie powinna przytłaczać innych smaków. Przyprawy, chmielowa goryczka i smak i kwaskowatość przeważenie stają się bardziej intensywne w mocniejszych piwach, natomiast słodkość maleje. Brak gorących, albo rozpuszczalnikowych posmaków alkoholu. Mocne nagazowanie, umiarkowanie siarczanowa woda i mocne odfermentowanie nadaje bardzo wytrawny finisz wraz z długim, gorzkim czasami przyprawowym posmakiem. Odczuwalna goryczka jest przeważnie mocniejsza niż poziom IBU by na to wskazywał. Brak dwuacetylu.

Tekstura

Treściwość niska do średniej. Poziom alkoholu może być średni do średnio wysokiego, ale rozgrzewający charakter jest niski, albo średni. Brak gorących, albo rozpuszczalnikowych posmaków alkoholu. Bardzo mocno nagazowane, musujące. Odpowiednio kłująca kwaskowatość na języku równoważy bardzo wytrawny finisz. Może występować lekka do umiarkowanej cierpkość , ale powinna być odświeżająca,a nie wykrzywiająca.

Ogólne wrażenia

Orzeźwiające, średnio do mocno owocowe/przyprawowe ale, z wyraźnym pomarańczowym kolorem, mocno nagazowane, mocno nachmielone i wytrawne z chłodzącą kwaskowatością.

Komentarz

Istnieją wersje o różnej zawartości alkoholu (piwa stołowe około 5%, typowe wersje eksportowe około 6.5% i wersje mocne 8%+). Wersje mocne i ciemne (miedziane do ciemno brązowo/czarne) powinny być przedstawiane jako Belgian Speciality Ales (16E). Słodkość maleje, ale smaki przypraw, chmielu i kwasowość wzrastają wraz z mocą. Dodatek ziół i przypraw odróżnia różne wersje lokalne. Mocne nagazowanie i mocne odfermentowanie (85%-95%) pomaga wzmocnić smaki i wzmacnia odczucia wytrawnego finiszu. Wszystkie piwa z tego stylu zawierają nieco wyższy poziom kwaskowatości niż inne style belgijskie natomiast opcjonalny kwaśny smak odróżnia poszczególne piwa z lokalnych browarów.

Historia

Sezonowe letni styl produkowany w Walonii (francuskojęzycznej części Belgii). Oryginalnie warzone na koniec sezonu zimnego by starczyło na ciepłe miesiące (nim urządzenia chłodzące stały się powszechne). Musiało być jednocześnie wystarczająco mocne by przetrwało ciepłe miesiące, ale chłodzące i odświeżające podczas lata. Obecnie warzone przez cały rok w małych, rzemieślniczych browarach, których budynki odzwierciedlają ich pochodzenie od farm.

Surowce

W zasypie głównie słód pilzneński, ale dodatek słodu wiedeńskiego albo/i monachijskiego wpływa na kompleksowość i kolor. Czasami zawiera inne słody takie jak pszenne czy orkiszowe. Dodatki niesłodowane takie jak miód, cukier również nadaje złożoności i zmniejszają treściwość. Goryczka i smak chmielowy może być bardziej zauważalny niż w innych stylach belgijskich. Saison jest czasami chmielony na zimno. Powszechnie używane są szlachetne odmiany chmielu: Styrian albo East Kent Goldings. Aby nadać kompleksowości i unikalności w wersjach mocniejszych dodaje się szerokiej gamy przypraw i ziół, które powinny jednak dobrze łączyć się z charakterem drożdżowym i chmielowym. Różny poziom kwasowości i kwaskowatowości może być wynikiem użycia gipsu, zakwaszonego słodu, zakwaszonego zacieru albo Lactobacillusa. Twarda woda występująca na przeważającym obszarze Walonii może akcentować goryczkowość i wytrawny finisz.

Podstawowe informacje

Gęstość początkowa: 11,9 - 15,9°Blg

Goryczka: 20 – 35 IBU

Gęstość końcowa: 0,5 - 3,1°Blg

Kolor: 5 – 14 SRM

Alkohol objętościowo: 5 – 7%

Komercyjne przykłady

Saison Dupont Vieille Provision; Fantôme Saison D’Erezée - Printemps; Saison de Pipaix; Saison Regal; Saison Voisin; Lefebvre Saison 1900; Ellezelloise Saison 2000; Saison Silly; Southampton Saison; New Belgium Saison; Pizza Port SPF 45; Lost Abbey Red Barn Ale; Ommegang Hennepin