Belgian Dark Strong Ale: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{BJCP|OG=1.075 – 1.110|FG=1.010 – 1.024|IBU=20 – 35|SRM=12 – 22|ABV=8 – 11%}} ==Belgijskie Ciemne Mocne Ale== ===Aromat=== Kompleksowy wraz z bogatą słodo…”) |
|||
| (Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
===Aromat=== | ===Aromat=== | ||
Złożony z bogatą słodową słodyczą, estry i alkohol wyraźne, opcjonalnie umiarkowanie przyprawowy. Aromaty słodowe są bogate i mocne. Mogą mieć cechy słodu monachijskiego często z karmelowym, tostowym, i/lub chlebowym aromatem. Estry owocowe są od mocno do umiarkowanie słabo wyczuwalnych i mogą zawierać nuty rodzynek, śliwek, suszonych wiśni, fig albo suszonych śliwek. Mogą występować przyprawowe fenole ale przeważnie maja pieprzowy, a nie goździkowy charakter. Alkohole są łagodne, przyprawowe, perfumowe, i/albo różane o intensywności niskiej do umiarkowanej. Aromaty chmielowe przeważnie nie są obecne (ale bardzo słaby aromat chmieli szlachetnych jest akceptowalny). Brak [[Diacetyl|dwuacetylu]]. Brak aromatów ciemnych/palonych słodów. Brak ostrych albo „rozpuszczalnikowych” aromatów fuzlowych. Brak obecności rozpoznawalnych aromatów pochodzących od dodatku przypraw. | |||
===Wygląd=== | ===Wygląd=== | ||
Głęboko bursztynowy do głęboko miedziano brunatny („ciemny=Dark” w tym wypadku znaczy głębszy odcień koloru złotego). Wysoka i gęsta piana o konsystencji musu, długo utrzymująca się, o kolorze od kremowego do żółtobrązowego. Może być od klarownego po lekko mgliste. | |||
===Smak=== | ===Smak=== | ||
Podobny do aromatu (takie same słodowe, estrowe, fenolowe, alkoholowe, chmielowe i przyprawowe smaki jak w przypadku aromatu). Umiarkowanie słodowe i słodkie na podniebieniu. Finisz jest różny w zależności od interpretacji (autentyczne Trappist są umiarkowanie wytrawne do wytrawne, wersje Abbey | Podobny do aromatu (takie same słodowe, estrowe, fenolowe, alkoholowe, chmielowe i przyprawowe smaki jak w przypadku aromatu). Umiarkowanie słodowe i słodkie na podniebieniu. Finisz jest różny w zależności od interpretacji (autentyczne Trappist są umiarkowanie wytrawne do wytrawne, wersje Abbey mogą mieć średnio finisz od wytrawnego do słodkiego). Niska goryczka jak dla piwa tej mocy; alkohol powoduje, że balans jest przesunięty troszeczkę w kierunku słodu. Słodsze i bardziej treściwe piwo będzie miało mocniejszą goryczkę dla równowagi. Prawie wszystkie wersje są słodowe w balansie, aczkolwiek niektóre są trochę bardziej gorzkie. Złożone i zróżnicowane smaki powinny mieszać się gładko i harmonijnie. | ||
===Tekstura=== | ===Tekstura=== | ||
Mocno nagazowane, ale bez ostrości pochodzącej od kwasu węglowego (nie szczypie w język). Delikatne ale wyraźnie rozgrzewające alkoholem. Treściwość może być różna w zależności od interpretacji stylu (autentyczne wersje Trappist skłaniają się ku średnio lekkiej do średniej, natomiast wersje piwa Abbey mogą być całkiem pełne i kremowe) | |||
===Ogólne wrażenia=== | ===Ogólne wrażenia=== | ||
Ciemne, bardzo bogate, złożone i bardzo mocne belgijskie ale. Złożone, bogate i | Ciemne, bardzo bogate, złożone i bardzo mocne belgijskie ale. Złożone, bogate, gładkie i niebezpieczne. | ||
===Komentarz=== | ===Komentarz=== | ||
Autentyczne wersje Trappist | Autentyczne wersje Trappist ciążą ku wytrawności (Belgowie powiedzieli by „lżej strawne") podczas gdy wersje Abbey mogą być bardziej słodkie i treściwe. W piwach stylu Abbey o wyższej gęstością końcowej zezwala się na mocniejszą goryczkę. Piwo typu Barleywine (na przykład Scaldis/Bush, La Trappe Quadrupel, Weyerbacher QUAD) i piwa typu Przyprawowego/Świątecznego (na przykład N’ice Chouffe, Affligem Nöel) powinny być wystawione w kategorii Belgian Specialty Ale (16E), a nie w tej kategorii. Tradycyjnie kondycjonowane w butelce („refermentowane w butelce”). | ||
===Historia=== | ===Historia=== | ||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
===Surowce=== | ===Surowce=== | ||
Szczepy drożdży belgijskich skłonne do produkcji wyższych alkoholi, estrów i czasami fenoli są powszechnie używane. Woda może być od miękkiej do twardej. Wrażenie złożoności zasypu | Szczepy drożdży belgijskich skłonne do produkcji wyższych alkoholi, estrów i czasami fenoli są powszechnie używane. Woda może być od miękkiej do twardej. Wrażenie złożoności zasypu podczas gdy w większość tradycyjnych wersji jest on całkiem proste, a złożoności nadają im karmelizowany syrop cukrowy albo nierafinowany cukier i specjalne szczepy drożdży. Piwowarzy domowi mogą używać belgijskiego słodu pilzneńskiego albo słodu pale jako słodu bazowego, słodu monachijskiego dla nadania słodowości i innych zbóż specjalnych dla nadania charakteru. Karmelizowany syrop cukrowy albo nierafinowany cukier łagodzi treściwość i nadaje koloru i smaku (w szczególności jeśli używa się cukru ciemnego). Powszechnie używane są szlachetne chmiele angielskie albo Styrian Goldings. Generalnie nie używa się przypraw; jeśli jednak użyte ich smak powinien być zaznaczony subtelnie i w tle. Unikaj słodów typu crystal z USA/UK (te nadają słodyczy o złym charakterze) | ||
==Podstawowe informacje== | ==Podstawowe informacje== | ||
Aktualna wersja na dzień 20:20, 30 sie 2010
Belgijskie Ciemne Mocne Ale
Aromat
Złożony z bogatą słodową słodyczą, estry i alkohol wyraźne, opcjonalnie umiarkowanie przyprawowy. Aromaty słodowe są bogate i mocne. Mogą mieć cechy słodu monachijskiego często z karmelowym, tostowym, i/lub chlebowym aromatem. Estry owocowe są od mocno do umiarkowanie słabo wyczuwalnych i mogą zawierać nuty rodzynek, śliwek, suszonych wiśni, fig albo suszonych śliwek. Mogą występować przyprawowe fenole ale przeważnie maja pieprzowy, a nie goździkowy charakter. Alkohole są łagodne, przyprawowe, perfumowe, i/albo różane o intensywności niskiej do umiarkowanej. Aromaty chmielowe przeważnie nie są obecne (ale bardzo słaby aromat chmieli szlachetnych jest akceptowalny). Brak dwuacetylu. Brak aromatów ciemnych/palonych słodów. Brak ostrych albo „rozpuszczalnikowych” aromatów fuzlowych. Brak obecności rozpoznawalnych aromatów pochodzących od dodatku przypraw.
Wygląd
Głęboko bursztynowy do głęboko miedziano brunatny („ciemny=Dark” w tym wypadku znaczy głębszy odcień koloru złotego). Wysoka i gęsta piana o konsystencji musu, długo utrzymująca się, o kolorze od kremowego do żółtobrązowego. Może być od klarownego po lekko mgliste.
Smak
Podobny do aromatu (takie same słodowe, estrowe, fenolowe, alkoholowe, chmielowe i przyprawowe smaki jak w przypadku aromatu). Umiarkowanie słodowe i słodkie na podniebieniu. Finisz jest różny w zależności od interpretacji (autentyczne Trappist są umiarkowanie wytrawne do wytrawne, wersje Abbey mogą mieć średnio finisz od wytrawnego do słodkiego). Niska goryczka jak dla piwa tej mocy; alkohol powoduje, że balans jest przesunięty troszeczkę w kierunku słodu. Słodsze i bardziej treściwe piwo będzie miało mocniejszą goryczkę dla równowagi. Prawie wszystkie wersje są słodowe w balansie, aczkolwiek niektóre są trochę bardziej gorzkie. Złożone i zróżnicowane smaki powinny mieszać się gładko i harmonijnie.
Tekstura
Mocno nagazowane, ale bez ostrości pochodzącej od kwasu węglowego (nie szczypie w język). Delikatne ale wyraźnie rozgrzewające alkoholem. Treściwość może być różna w zależności od interpretacji stylu (autentyczne wersje Trappist skłaniają się ku średnio lekkiej do średniej, natomiast wersje piwa Abbey mogą być całkiem pełne i kremowe)
Ogólne wrażenia
Ciemne, bardzo bogate, złożone i bardzo mocne belgijskie ale. Złożone, bogate, gładkie i niebezpieczne.
Komentarz
Autentyczne wersje Trappist ciążą ku wytrawności (Belgowie powiedzieli by „lżej strawne") podczas gdy wersje Abbey mogą być bardziej słodkie i treściwe. W piwach stylu Abbey o wyższej gęstością końcowej zezwala się na mocniejszą goryczkę. Piwo typu Barleywine (na przykład Scaldis/Bush, La Trappe Quadrupel, Weyerbacher QUAD) i piwa typu Przyprawowego/Świątecznego (na przykład N’ice Chouffe, Affligem Nöel) powinny być wystawione w kategorii Belgian Specialty Ale (16E), a nie w tej kategorii. Tradycyjnie kondycjonowane w butelce („refermentowane w butelce”).
Historia
Większość wersji jest unikalna w charakterze, odzwierciedlając charakter browaru.
Surowce
Szczepy drożdży belgijskich skłonne do produkcji wyższych alkoholi, estrów i czasami fenoli są powszechnie używane. Woda może być od miękkiej do twardej. Wrażenie złożoności zasypu podczas gdy w większość tradycyjnych wersji jest on całkiem proste, a złożoności nadają im karmelizowany syrop cukrowy albo nierafinowany cukier i specjalne szczepy drożdży. Piwowarzy domowi mogą używać belgijskiego słodu pilzneńskiego albo słodu pale jako słodu bazowego, słodu monachijskiego dla nadania słodowości i innych zbóż specjalnych dla nadania charakteru. Karmelizowany syrop cukrowy albo nierafinowany cukier łagodzi treściwość i nadaje koloru i smaku (w szczególności jeśli używa się cukru ciemnego). Powszechnie używane są szlachetne chmiele angielskie albo Styrian Goldings. Generalnie nie używa się przypraw; jeśli jednak użyte ich smak powinien być zaznaczony subtelnie i w tle. Unikaj słodów typu crystal z USA/UK (te nadają słodyczy o złym charakterze)
Podstawowe informacje
Gęstość początkowa: 18,2 - 25,9°Blg
Goryczka: 20 – 35 IBU
Gęstość końcowa: 2,6 - 6,1°Blg
Kolor: 12 – 22 SRM
Alkohol objętościowo: 8 – 11%
Komercyjne przykłady
Westvleteren 12 (yellow cap), Rochefort 10 (blue cap), St. Bernardus Abt 12, Gouden Carolus Grand Cru of the Emperor, Achel Extra Brune, Rochefort 8 (green cap), Southampton Abbot 12, Chimay Grande Reserve (Blue), Brasserie des Rocs Grand Cru, Gulden Draak, Kasteelbier Bière du Chateau Donker, Lost Abbey Judgment Day, Russian River Salvation